نقش شیوه های فرزند پروری بر پرورش مهارت های اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان

این پژوهش به بررسی نقش شیوههای فرزندپروری در پرورش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان می پردازد. شیوههای مختلف فرزندپروری ، شامل مقتدرانه ، استبدادی ، آسانگیر و بی اعتنا، تاثیرات متفاوتی بر رشد و توسعه مهارتهای ارتباطی و اجتماعی کودکان دارند. یافته ها نشان می دهد که شیوه مقتدرانه ، که ترکیبی از محبت و نظم است ، به تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودکان کمک می کند. در مقابل ، شیوههای استبدادی و آسانگیر اغلب به مهارتهای ارتباطی ضعیف تر منجر می شوند. نتایج حاکی از آن است که شیوه فرزندپروری می تواند نقش مهمی در شکل گیری توانایی های اجتماعی و موفقیت دانش آموزان در روابط بین فردی داشته باشد. این پژوهش به طور جامع به بررسی تاثیر شیوههای فرزندپروری بر پرورش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان پرداخته است . والدین با انتخاب روشهای فرزندپروری مختلف ، به شکل دهی به ویژگی های رفتاری و ارتباطی فرزندان خود کمک می کنند. در این تحقیق ، چهار شیوه اصلی فرزندپروری شامل مقتدرانه ، استبدادی ، آسانگیر و بی اعتنا مورد بررسی قرار گرفته اند تا نقش هر یک در تقویت یا تضعیف مهارتهای اجتماعی و ارتباطی کودکان تحلیل شود. یافته های تحقیق نشان می دهند که شیوه فرزندپروری مقتدرانه ، که بر پایه تعاملات مثبت ، احترام متقابل ، و اعمال قوانین منطقی استوار است ، تاثیرات مثبت قابل توجهی بر توسعه مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان دارد. این کودکان معمولا از اعتمادبه نفس بالایی برخوردارند، توانایی همکاری با دیگران را به خوبی دارا هستند و می توانند به طور موثر با دیگران ارتباط برقرار کنند.از سوی دیگر، شیوه فرزندپروری استبدادی که بیشتر بر کنترل و اطاعت تاکید دارد، تاثیرات منفی بر مهارتهای ارتباطی دانش آموزان دارد. این کودکان به دلیل کمبود فرصت های تعامل آزاد و نبود حمایت عاطفی ، در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل می شوند. همچنین ، در شیوه فرزندپروری آسانگیر، به دلیل نبود قوانین و مرزهای مشخص ، کودکان اغلب مهارتهای اجتماعی ضعیف تری از خود نشان می دهند و در محیط های اجتماعی ناتوانی در تعامل موثر دارند. شیوه فرزندپروری بی اعتنا که با عدم مشارکت فعال والدین در زندگی کودکان همراه است ، به طور کلی منجر به ضعف در مهارتهای اجتماعی و ارتباطی می شود. این کودکان به دلیل فقدان حمایت عاطفی و تربیتی ، در برقراری روابط سالم با دیگران دچار مشکل هستند.در نتیجه گیری ، این پژوهش نشان می دهد که شیوههای مختلف فرزندپروری تاثیرات مهمی بر پرورش مهارتهای اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان دارند. ایجاد محیطی حمایتی و متعادل در خانه ، که در آن کودکان بتوانند هم محبت و هم ساختار را تجربه کنند، می تواند به بهبود مهارتهای اجتماعی آنان و موفقیت در زندگی آینده کمک کند.

کلیدواژه ها:

شیوه های فرزندپروری ، مهارت ارتباطی ، مهارت اجتماعی