اثرات مثبت و منفی فعالیتهای فوقبرنامه بر توسعه مهارتهای اجتماعی و روانی دانش آموزان

فعالیتهای فوق برنامه به عنوان بخشی از برنامه های جانبی آموزشی نقش مهمی در توسعه مهارتهای اجتماعی و روانی دانش آموزان ایفا میکنند. این فعالیتها، که شامل زمینه های متنوعی چون ورزش، هنر، موسیقی، تئاتر، علوم و فعالیتهای گروهی هستند، فرصتی فراهم میکنند تا دانش آموزان مهارتهایی را کسب کنند که در قالب دروس رسمی مدرسه قابل دسترسی نیستند. تاثیرات این فعالیتها میتواند به دو شکل مثبت و منفی بروز کند و بسته به میزان مشارکت، علاقه مندی دانش آموز و حمایتهای اجتماعی و محیطی، متغیر است . از جنبه های مثبت، فعالیتهای فوقبرنامه محیطی را برای تعامل بیشتر بین دانش آموزان فراهم میکنند که به تقویت مهارتهای اجتماعی آنها منجر میشود. این محیطها بستری برای یادگیری نحوه ارتباط موثر با دیگران، همکاری و مشارکت در کارهای گروهی، و ایجاد روابط مثبت با همسالان فراهم میآورند. همچنین، دانش آموزان از طریق این فعالیتها میتوانند خلاقیت و تواناییهای تفکر انتقادی خود را توسعه دهند، زیرا بسیاری از این فعالیتها نیازمند نوآوری و تصمیمگیری هستند. شرکت در فعالیتهای ورزشی و هنری نیز به دانش آموزان این امکان را میدهد که خودباوری و اعتماد به نفس خود را تقویت کرده و در موقعیتهای مختلف اجتماعی با اطمینان بیشتری عمل کنند. در مجموع، فعالیتهای فوق برنامه، در صورتی که به درستی مدیریت شوند، میتوانند به تقویت مهارتهای اجتماعی، افزایش اعتماد به نفس و کاهش استرس کمک کنند. با این حال، عدم تعادل بین تحصیل و این فعالیت ها و فشارهای ناشی از آن میتواند باعث بروز مشکلات روانی و اجتماعی شود. برای بهرهبرداری کامل از این فعالیت ها، ضروری است که برنامهریزی مناسب صورت گیرد و به نیازها و علاقه مندیهای دانش آموزان توجه ویژه شود.

کلیدواژه ها:

فعالیتهای فوق برنامه ، مهارتهای اجتماعی و روانی ، دانش آموزان ، بهداشت روانی ، مدرسه