بررسی رابطه خودکارآمدی شغلی با رفتارکارآفرینانه دبیران مدارس دخترانه دوره دوم متوسطه شهر همدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی شغلی با رفتارکارآفرینانه دبیران مدارس دخترانه دوره دوم متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ انجام گرفت . در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه آماری شامل دبیران مدارس دخترانه دوره دوم متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳_۱۴۰۲ به تعداد ۶۸۰ نفر (۳۷۰ نفر دبیران زن ناحیه ۱ و ۳۱۰ نفر دبیران زن ناحیه ۲) بود. حجم نمونه آماری براساس جدول کرجسی و مورگان، ۲۴۸ نفر آزمودنی انتخاب شد و روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انجام شد. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه های خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (۱۹۹۴ ) و رفتارکارآفرینانه زامپتاکیس و موستاکیس (۲۰۰۷) استفاده گردید. روایی محتوایی و صوری پرسشنامه ها مورد تایید اساتید مدیریت آموزشی قرار گرفت و پایایی آن ها از طریق آزمون آلفای کرونباخ ۸۳/۰ برای خودکارآمدی شغلی و ۸۲/۰ برای رفتارکارآفرینانه محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش ، از روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. کلیه تجزیه و تحلیل های آماری نیز با استفاده از برنامه spss نسخه ۱۶ انجام گرفت . نتایج حاکی از آن بود وضعیت خودکارآمدی شغلی و رفتارکارآفرینانه دبیران بالاتر از حد متوسط (۳) است . نتایج همبستگی پیرسون نشان داد خودکارآمدی شغلی با رفتاکارآفرینانه دبیران رابطه مثبت و معناداری دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که از میان مولفه های خودکارآمدی شغلی ، مولفه های انتظار پیامدهای جمعی و انتظار پیامدهای فردی، توان پیش بینی رفتارکارآفرینانه دبیران را دارند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی شغلی ، رفتارکارآفرینانه ، معلمان.