اثربخشی روان درمانی تحلیلی کارکردی بر اضطراب قلب جانبازان با سابقه مراجعه مکرر به درمانگاه-بیمارستان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی تحلیلی کارکردی بر اضطراب قلب جانبازان با سابقه مراجعه مکرر به درمانگاه - بیمارستان بود. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بایک گروه آزمایش ویک گروه گواه انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه جانبازان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر اراک؛ با سابقه مراجعه مکرر به درمانگاه-بیمارستان جهت دریافت خدمات پزشکی در سال ۱۴۰۳ تشکیل دادند. در پژوهش حاضر۳۰ نفر با استفاده از روش غیرتصادفی هدفمند انتخاب و سپس به روش تصادفی ۱۵نفر در گروه آزمایش و ۱۵ نفر دیگر در گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه ۶۰ دقیقه ای با روش روان درمانی تحلیلی کارکردی تحت درمان قرار گرفته و در نهایت پس از ریزش، ۱۲ شرکت کننده درمان را با موفقیت به پایان رساندند. در حالی که گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. لازم به ذکر است که جهت معادل سازی نفرات دو گروه آزمایش و گواه به تعداد ریزش گروه آزمایش به صورت تصادفی از گروه گواه نیز حذف گردید. در این پژوهش از پرسشنامه استاندارد اضطراب قلب استفاده شد.دادههای جمع آوری شده با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس تک متغیره (ANCOVA) تحلیل شدند. نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پس آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود دارد و روان درمانی تحلیلی کارکردی به طور معنی داری موجب بهبود اضطراب قلب شده است .(P<۰/۰۱)براساس یافته های پژوهش حاضر، انجام مداخلات بر اساس این رویکرد، بر بهبود اضطراب قلب جانبازان با سابقه مراجعه مکرر به درمانگاه - بیمارستان موثر می باشد.

کلیدواژه ها:

روان درمانی تحلیلی کارکردی ، اضطراب قلب ، جانبازان با سابقه مراجعه مکرر به درمانگاه-بیمارستان.