اهمیت بازی درمانی از دیدگاه نظریه پردازان تعلیم و تربیت

بازی درمانی روشی برای برآورده کردن و پاسخگویی به نیازهای بهداشت روانی کودکان است و از طرف متخصصان به عنوان یک مداخله موثر و مناسب در برخورد با رشد مغزی کودکان شناخته شده است . به طور کلی بازی درمانی در کودکان ۳ تا ۱۱ سال به کار گرفته می شود و راهی برای آنها فراهم می کند تا تجارب و احساسات خود را از طریق یک روند طبیعی ، خود هدایت شونده و خود درمانی بیان کنند.از آنجا که تجربیات و دانش کودک اغلب از طریق بازی ارتباط برقرار می کند، وسیله ای مهم برای آنها شناخته می شود و خود را می شناسندهدف. پژوهش حاضراهمیت بازی درمانی از دیدگاه نظریه پردازان تعلیم و تربیت می باشد.روش پژوهش به صورت مروری بوده و از اسناد کتابخانه ای و منابع اینترنتی استفده شده است . نتایج این تحقیق نشان می دهد که بازی به عنوان یک وسیله ی ارتباطی نیز به کار می رود. با مشاهده ی کودک هنگام بازی می توانیم به میزان توانایی و درک او در زمینه های گوناگون مانند ارتباط برقرار کردن با دیگران، درک او از مردم و همچنین درکی که از خود دارد، پی ببریم . رفتارها، نظرات، احساسات و چگونگی ابراز وجود کودک در بازی به ما کمک می کند که به مشکلاتش و این که او دنیای اطراف خود را چگونه می بیند، پی ببریم .

کلیدواژه ها:

بازی ، تعلیم ، تربیت ، یادگیری.