رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و استحکام روانی با رضایت زناشویی در زنان متاهل

زمینه و هدف: یکی از تهدیدات رشد و بالندگی در زندگی زناشویی زوجین ناسازگاری و نارضایتی در زندگی زناشویی است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه طرحواره های ناسازگار اولیه و استحکام روانی با رضایت زناشویی در زنان متاهل انجام شد. روش تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی از نظر روش مطالعه توصیفی از نوع مطالعات همبستگی و روش گردآوری داده ها پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش زنان متاهلی بودند که در سه ماهه نخست سال ۱۴۰۳ به مراکز مشاوره روانشناختی شهر کرج مراجعه کردند. از جامعه ذکر شده بر اساس فرمول فیدل و تابا چینگ تعداد ۱۵۰ زن با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های طرحواره ناسازگار اولیه بانگ (۱۹۹۴)، استحکام روانی کلاف (۲۰۰۲) و رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل رگرسیون به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۶، تحلیل شد. یافته ها: یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و استحکام روانی با رضایت زناشویی در زنان متاهل همبستگی معنی دار وجود دارد (۰٫۰۵>P). همچنین شاخص ضریب تعیین چندگانه اصلاح شده نشان داد که متغیرهای پیش بین شامل طرحواره های ناسازگار اولیه و استحکام روانی در مجموع ۳۵ از رضایت زناشویی را پیش بینی کنند. نتیجه گیری از این رو جهت بهبود رضایت زناشویی مداخله در طرحواره های ناسازگار اولیه و استحکام روانی زنان متاهل میتواند دارای اهمیت باشد