نقش روانشناسی مثبت نگر بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان

هدف از پژوهش حاضر، نقش روانشناسی مثبت نگر بر پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی دانش آموزان است . در این پژوهش از روش مروری و استفاده از منابع و متون موجود در این زمینه استفاده شده است . نتایج و یافته های حاصل از پژوهش نشان می دهد که روانشناسی مثبت نگر با تمرکز بر نقاط قوت و توانایی های فردی، می تواند انگیزه یادگیری را افزایش دهد. وقتی دانش آموزان احساس کنند که توانایی موفقیت در درسهایشان را دارند، تمایل بیشتری به تلاش و مشارکت در فعالیت های آموزشی خواهند داشت . این انگیزه می تواند به پیشرفت تحصیلی منجر شود. خودکارآمدی به معنای باور به توانایی فرد برای انجام کارها و دستیابی به اهداف مشخص است . روانشناسی مثبت نگر به تقویت این باور کمک می کند. افرادی که خودکارآمدی بالایی دارند، به راحتی به چالش ها پاسخ می دهند و از شکست ها به عنوان فرصت های یادگیری استفاده می کنند. این ویژگی به طور مستقیم بر پیشرفت تحصیلی تاثیر می گذارد. تکنیک های روانشناسی مثبت نگر، مانند مدیتیشن ، تنفس عمیق و تمرین های ذهن آگاهی ، به دانش آموزان کمک می کند تا استرس و اضطراب را مدیریت کنند. کاهش استرس می تواند به بهبود عملکرد تحصیلی و افزایش تمرکز در کلاس کمک کند. روانشناسی مثبت نگر با تقویت احساس خوشبینی و امید، می تواند انگیزه یادگیری را افزایش دهد. زمانی که دانش آموزان احساس می کنند که می توانند موفق شوند و بر چالش ها غلبه کنند، بیشتر تمایل به تلاش و شرکت فعال در فرایند یادگیری دارند. زمانی که دانش آموزان به توانایی های خود ایمان دارند، احتمال موفقیت آنها در مواجهه با چالش های تحصیلی افزایش می یابد. خودکارآمدی به معنای باور به توانایی فرد برای انجام وظایف و رسیدن به اهداف خاص است . روانشناسی مثبت نگر به دانش آموزان کمک می کند تا استراتژیهای موثری برای مدیریت استرس و اضطراب پیدا کنند. تکنیک هایی مانند شکرگزاری، تنفس عمیق و تمرین های ذهن آگاهی می توانند به کاهش اضطراب امتحانات و فشارهای تحصیلی کمک کنند. این رویکرد به تقویت روابط مثبت اجتماعی بین دانش آموزان و معلمان، والدین و همسالان کمک می کند. ارتباطات مثبت می تواند به افزایش اعتماد به نفس و رضایت از تحصیل منجر شود،

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت نگر ، پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان