تبیین عوامل موثر بر حس تعلق به مکان در محلات برنامه ریزی شده شهری با استفاده از معادلات ساختاری (مورد مطالعه محله جاهد شهر مشهد)

در جوامع امروزی که بحران هویت یکی از مشکلات پیش روی شهرنشینی در توسعه های جدید است؛ احساس تعلق به مکان با گسترش روح مشارکت و تعامل با مکان به ایجاد دغدغه های مشترک میان ساکنین و افزایش میزان پایداری اجتماعی می انجامد. این پژوهش مبتنی بر پارادایم اثبات گرایی، منطبق بر ملاحظات روش شناسی کمی از نوع توصیفی تحلیلی است. با روش پیمایش و ابزار پرسشنامه، تعداد ۱۹۵ نمونه به صورت تصادفی ساده از ساکنین محله جاهدشهر انتخاب و با استفاده از آزمون فریدمن اولویت بندی شاخص های موثر بر حس تعلق به مکان مشخص شد. به وسیله ی مدلسازی معادلات ساختاری میزان تاثیر هریک از مولفه ها بر حس تعلق به مکان مشخص گردید. نتایج نشان می دهد مولفه ادراکی معنایی، بیشترین میزان تاثیر گذاری بر حس تعلق به مکان در محله جاهد شهر را دارد و در درجات بعدی مولفه های فردی-اجتماعی،کالبدی-زمینه ای و فعالیتی-عملکردی قرار دارند.

کلیدواژه ها:

جاهد شهر ، حس تعلق به مکان ، محله برنامه ریزی شده ، معادلات ساختاری