بررسی اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر فرایند میوژنز از طریق مسیر ژن های Decorin/sparc فیبرهای عضلانی تند و کند انقباض موش های صحرایی نر نابالغ

مقاله پژوهشیمقدمه: عضله ی اسکلتی، به عنوان یک عضو اصلی غدد درون ریز شناخته می شود که میوکین هایی را آزاد می کند و نقشی محوری در ارتباط بین عضله و سایر بافت ها ایفا می کند. هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک دوره تمرین ترکیبی بر فرایند میوژنز از طریق مسیر ژن های دکورین و اسپارک عضله موش های نر نابالغ بود.روش ها: در مطالعه ی حاضر، تعداد ۱۰ سر موش صحرایی نر ویستار دو هفته ای به طور تصادفی در دو گروه شاهد و تمرین قرار گرفتند. برنامه ی تمرین مقاومتی- هوازی به مدت ۶ هفته در روزهای مجزا انجام شد. ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه ی تمرینی، موش ها تشریح شدند و عضلات دوقلو و نعلی جدا و جهت انجام آزمایش ها و بیان ژن استفاده شدند. برای بررسی بیان ژن دکورین و اسپارک از روش Real-Time PCR استفاده گردید.یافته ها: بر اساس آنالیز آماری، مشخص شد در گروه تمرین بیان ژن اسپارک (۰/۰۰۱ ≥ P) و دکورین (۰/۰۰۱ ≥ P) در عضله ی نعلی و بیان ژن اسپارک (۰/۰۲۸ ≥ P) و دکورین (۰/۰۰۱ ≥ P) در عضله ی دوقلو دارای مقادیر بالاتری نسبت به گروه شاهد بود. با این حال مقادیر بیان ژن اسپارک (۰/۰۱۵ ≥ P) و دکورین (۰/۰۰۱ ≥ P) در عضله ی نعلی در مقایسه با عضله دوقلو به طور معنی داری بالاتر بود.نتیجه گیری: نتایج نشان داد میوژنز در اثر تمرین مقاومتی- هوازی در موشهای صحرایی نر نابالغ افزایش یافت که با افزایش بیان ژن دکورین، اسپارک در هر دو نوع فیبر عضلانی کند و تند انقباض همراه بود. با این حال بیان هر دو ژن اسپارک و دکورین در فیبر کند انقباض گروه تمرین مقادیر بالاتری نسبت به فیبر های تند انقباض داشت که دلالت بر تمرین پذیری بیشتر این نوع فیبر عضلانی دارد.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، ورزش ، عضله ی اسکلتی ، میوژنز ، استئونکتین ، دکورین