اثربخشی برنامه توانبخشی مبتنی بر کارکرد های اجرایی بر حافظه فعال غیر کلامی در دختران ورزشکار دارای نقص توجه

نقص توجه یکی از اختلالات شایع رفتاری است که می تواند تاثیرات عمیقی بر عملکرد شناختی و اجتماعی فرد داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی برنامه توانبخشی مبتنی بر کارکرد های اجرایی بر حافظه فعال غیر کلامی در دختران ورزشکار دارای نقص توجه انجام شد. روش پژوهش، از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه ورزشکاران فوتبالیست دختر رده جوانان دارای نقص توجه در سال ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در شهر اصفهان بود. ابزار پژوهش شامل مقیاس هوش استنفورد-بینه ساخته شده توسط روید (۲۰۰۳)، مقیاس خودگزارشی اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی آدلر، کسلر و اسپنسر (۲۰۰۳) بود. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ی ۱۲۰ دقیقه ای تحت برنامه توانبخشی شتناختی مبتنی بر کارکرد های اجرایی بر اساس الگوی نظری میاک و همکاران (۲۰۰۰) قرار گرفتند اما گروه گواه هیچ آموزشی دریافت نکردند. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیره و تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که برنامه توانبخشی مبتنی بر کارکرد های اجرایی بر افزایش حافظه فعال (غیر کلامی) در دختران ورزشکار دارای نقص توجه اثربخش بوده است. با توجه به نتایج به دست آمده طراحی برنامه های توانبخشی هدفمند با تمرکز بر تقویت مهارت های اجرایی مانند حافظه فعال غیرکلامی پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

اختلال نقص توجه و بیش فعال ، برنامه توانبخشی مبتنی بر کارکرد های اجرایی ، حافظه فعال غیر کلامی ، دختران ورزشکار