میزان پیش بینی پذیری اهمال کاری بر اساس کمال گرایی فراگیران

هدف: پژوهش حاضر، با هدف پیش بینی پذیری اهمال کاری بر اساس کمال گرایی فراگیران صورت گرفت. روش شناسی: روش مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی فراگیران در سال۱۴۰۳ بود که با استفاده از جدول مورگان ۳۰۰ نفر به صورت تصادفی طبقه ای به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای گرد آوری اطلاعات از پرسشنامه های استاندارد پرسشنامه اهمال کاری سولومن و راتبلوم(۱۹۸۴)، پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی هویت وفلت(۱۹۹۱)استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های آماری از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مستقل استفاده شد.یافته ها: نتایج یافته ها نشان داد که متغیر کمال گرایی با بتای ۳۰۹/۰ به طور مثبت و معنی داری قدرت پیش بینی اهمال کاری فراگیران را دارد (p<۰.۰۵). همجنین مولفه های کمال گرایی خودمدار با بتای ۵۴/۰، کمال گرایی دیگر مدار با بنای۶۷/۰، به طور مثبت و معنی داری و همچنین مولفه ی کمال گرایی جامعه مدار با ضریب بتای ۱۷/۰- به طور منفی و معناداری قدرت پیش بینی اهمال کاری فراگیران را داشتند (p<۰.۰۵). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر و نقش کمال گرایی در پیش بینی اهمال کاری فراگیران ، شناخت متغیرهای تاثیرگذار از جمله کمال گرایی می تواند محققان سلامت روان را به واسطه پرورش ابعاد مثبت کمال گرایی به سمت کاهش این مشکل سوق دهد.

کلیدواژه ها:

اهمال کاری ، کمال گرایی خودمدار ، کمال گرایی دیگر مدار ، کمال گرایی جامعه مدار