بررسی میزان بقاء و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ تحت اعمال جراحی بزرگ : یک مطالعه مقطعی

مقدمه: جراحی یکی از عواملی است که ممکن است سیر پیشرفت کووید-۱۹ را تسریع و تشدید کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان بقاء و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ تحت اعمال جراحی بزرگ اجراء شد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی- تحلیلی ۴۳ بیمار مبتلا به کووید۱۹ که در سال ۱۴۰۰ در بیمارستان کوثر سمنان تحت اعمال جراحی بزرگ قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری  داده ها یک چک لیست شامل متغیرهای دموگرافیک و بالینی بودکه با مراجعه به بخش مدارک پزشکی از پرونده بیماران استخراج گردید. بقاء بیماران بعد از جراحی نیز از طریق برقراری تماس تلفنی محرز شد. داده ها در نرم افزار  Stata۱۴وارد و برای بررسی ارتباط بین متغیرها با بقاء ۶ ماهه از آزمون کای دو (Chi-squared test) یا آزمون دقیق فیشر (Fisher exact test) استفاده شد.  یافته ها: میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران ۸۶/ ۵۰  (۱۴/۲۳ ±) سال بود. میانگین (± انحراف معیار) سن بیماران مرد و زن نیز به ترتیب ۷۳/ ۴۷  (۸۹/۲۰ ±) سال و ۶۵/ ۵۵  (۱۵/۲۶ ±) سال بود.  میزان بقاء شش ماه بعد از اعمال جراحی بزرگ ۱/۵۸% بود. میزان بقا شش ماه بعد از جراحی در بیماران با سن بالای ۵۰ سال، بستری در بخش مراقبت های ویژه ، ابتلا به بیماری زمینه ای، نمایه توده بدنی بالا، وجود تروما و جراحی نوروسرجری بطور معنی داری پایین تر بود (۰۵/۰>P). نتیجه گیری:  تقریبا تنها نیمی از بیماران مبتلا به کووید- ۱۹، شش ماه بعد اعمال جراحی بزرگ زنده ماندند و سن بالای ۵۰سال، بستری در بخش مراقبت های ویژه، ابتلا به بیماری زمینه ای، نمایه توده بدنی بالا،وجود تروما و جراحی نوروسرجری مهمترین فاکتورهای تعیین کننده این کاهش بقاء بودند.

کلیدواژه ها:

COVID۱۹ ، survival ، major surgery ، کووید -۱۹ ، بقاء ۶ ماهه ، جراحی بزرگ ، مطالعه مقطعی