تلفیق فنون نوین آموزشی در آموزش زبان فارسی: بررسی تطبیقی روشهای سنتی و معاصر

این پژوهش به بررسی تلفیق تکنیک های آموزشی نوین در آموزش زبان فارسی با مقایسه روش های سنتی با رویکردهای معاصر می پردازد. این تحقیق ضرورت انطباق روش های تدریس را برای پاسخگویی به نیازهای در حال تکامل فراگیران در یک زمینه جهانی شده برجسته می کند. یک رویکرد ترکیبی، ترکیبی از نظرسنجی های کمی و مصاحبه های کیفی با مربیان و زبان آموزان فارسی به کار گرفته شد. یافته ها نشان می دهند که در حالی که روش های سنتی، مانند ترجمه دستور زبان و به خاطر سپردن روت، مدت هاست رایج بوده اند، تکنیک های معاصر - مانند یادگیری مبتنی بر وظیفه، منابع دیجیتال و یادگیری مشارکتی - مزایای قابل توجهی در افزایش تعامل و مهارت یادگیرنده ارائه می کنند. این مطالعه نتیجه گیری می کند که ادغام تکنیک های آموزشی مدرن نه تنها اثربخشی آموزش زبان فارسی را افزایش می دهد، بلکه محیط یادگیری تعاملی تر و دانش آموز محور را نیز تقویت می کند. توصیه هایی برای مربیان شامل توسعه حرفه ای در استراتژی های آموزشی مدرن و ادغام فناوری در کلاس درس برای تسهیل تجربه یادگیری پویاتر است.

کلیدواژه ها:

آموزش زبان فارسی ، تکنیک های نوین آموزشی ، روش های سنتی ، مطالعه تطبیقی