اثربخشی مداخلات مددکاری اجتماعی با رویکرد توانمندسازی بر احساس عزت نفس و روابط اجتماعی زنان اقدام کننده به خودکشی

مقدمه: خودکشی به عنوان یک معضل مهم در سلامت عمومی هر جامعه ای شناخته شده است. افراد اقدام کننده به خودکشی ممکن است فاقد مهارت حل مساله موثر برای حل مشکلات خود باشند.از این رو آموزش روشهایی همچون مهارت حل مساله می تواند باعث افزایش قدرت سازگاری فردی(اعتماد به نفس) و اجتماعی(روابط اجتماعی) افراد شود. این پژوهش به تعیین اثربخشی آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی بر سازگاری فردی – اجتماعی(مولفه اعتماد به نفس و روابط اجتماعی) پرداخته است. روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است. به این منظور ۳۰ نفر از زنان اقدام کننده به خودکشی در بیمارستان به صورت تصادفی انتخاب و به همین شیوه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در ۶ جلسه آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها از طریق پرسشنامه سازگاری فردی - اجتماعی کالیفرنیا جمع آوری شد .جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای آمارTبرای گروههای مستقل استفاده گردید. یافته ها: آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی، تاثیر معناداری بر افزایش سطح سازگاری فردی- اجتماعی (مولفه های اعتماد به نفس و روابط اجتماعی) زنان اقدام کننده به خودکشی داشته است. هم چنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل، در متغیرهای مورد بررسی اعتماد به نفس و مهارت های اجتماعی تفاوت معنی دار وجود دارد.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان گر آن است که آموزش مهارت حل مساله با رویکرد توانمندسازی مددکاری اجتماعی روشی موثر جهت ارتقای سطح سازگاری فردی- اجتماعی(مولفه های اعتماد به نفس و روابط اجتماعی) زنان اقدام کننده به خودکشی است.

کلیدواژه ها:

حل مساله ، توانمند سازی ، اعتماد به نفس ، روابط اجتماعی