بررسی زمینه های اجتماعی موثر بر تربیت در گلستان سعدی طبق رویکرد نظریه بوم شناختی برونفن برنر

سعدی شیرازی، معلم اخلاق و تربیت قرن هفتم هجری، با نگاهی ژرف به فرایند تعلیم و تربیت، به عوامل موثر بر رشد و توسعه انسان پرداخته است. آثار او، به ویژه گلستان، گنجینه ای ارزشمند از آموزه های اخلاقی و تربیتی است که در آن به نقش متقابل عوامل درونی و بیرونی در شکل گیری شخصیت فرد تاکید شده است. با توجه به اهمیت روزافزون پژوهش در حوزه روانشناسی تربیتی و تلاش برای درک بهتر فرایندهای یادگیری و رشد، این پژوهش با هدف واکاوی دیدگاه سعدی شیرازی در خصوص عوامل موثر بر تربیت و تطبیق آن با نظریه های روانشناختی معاصر، به ویژه نظریه بوم شناختی برونفن برنر، انجام شده است. در این پژوهش، پس از بررسی اجمالی نظریه بوم شناختی برونفن برنر، به تحلیل حکایات گلستان سعدی پرداخته شده است. حکایاتی که به طور مستقیم یا غیرمستقیم به موضوع تربیت اشاره دارند، انتخاب و مورد تحلیل محتوا قرار گرفته اند. سپس، با توجه به محتوای هر حکایت، نظام های مختلف محیطی برونفن برنر شناسایی و نقش آن ها در تربیت مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که سعدی به نقش متقابل عوامل وراثتی و محیطی در شکل گیری شخصیت فرد توجه ویژه ای داشته است. همچنین، سعدی به نقش تعاملات اجتماعی، فرهنگ و ارزش های جامعه در شکل گیری هویت فردی اشاره کرده است. در مجموع، این پژوهش نشان می دهد که اندیشه های سعدی در خصوص تربیت، با وجود گذشت قرن ها، همچنان مرتبط و قابل توجه است و می تواند به عنوان منبعی غنی برای پژوهشگران و متخصصان حوزه روانشناسی تربیتی مورداستفاده قرار گیرد. تطبیق دیدگاه های سعدی با نظریه های روانشناختی معاصر، می تواند به درک بهتر فرایندهای یادگیری و رشد کمک کرده و به طراحی برنامه های آموزشی کارآمدتر منجر شود.

کلیدواژه ها:

سعدی ، گلستان ، تربیت ، نظریه بوم شناختی ، برونفن برنر