بهبود ترکیب ساختارهای فلزی-آلی دوفلزی و پلیمر رسانا: راهکاری نوین برای کاهش مازاد پتانسیل واکنش تکامل اکسیژن

در این پژوهش، ساختار دوفلزی مبتنی بر ZIF-۶۷ حاوی سریم و پلی ایندول (PindCeZIF-۶۷) برای بهبود عملکرد واکنش تکامل اکسیژن طراحی و بررسی شد. سریم، با ویژگی های منحصر به فرد مانند رسانایی الکتریکی، و پلی ایندول، با حضور نیتروژن در ساختار خود، موجب بهبود انتقال الکترون و افزایش فعالیت کاتالیزوری شدند. ساختار PindCeZIF-۶۷ با روش هم رسوبی سنتز و خصوصیات آن با استفاده از آزمون الکتروشیمیایی مورد ارزیابی قرار گرفت. این کاتالیزور در چگالی جریان ۱۰ میلی آمپر بر سانتی متر مربع، مازاد پتانسیل ۳۴۴ میلی ولت و شیب تافل ۱۱۳.۹ میلی ولت بر دهه را از خود نشان داد. نتایج حاصل نشان می دهد که استفاده از ترکیب سریم و پلی ایندول نه تنها موجب کاهش مازاد پتانسیل شد، بلکه بهبود قابل توجهی در پایداری و رسانایی الکتروشیمیایی ساختار ایجاد کرد. یافته های این پژوهش نشان دهنده ی پتانسیل بالای مواد دوفلزی همراه با پلیمرهای رسانا در کاهش سد انرژی واکنش تکاملاکسیژن و ارائه ی راهکاری موثر برای طراحی کاتالیست های پایدار و کارآمد است.

کلیدواژه ها:

واکنش تکامل اکسیژن ، پلی ایندول ، سریم.