بررسی آموزه های دینی در دانش آموزان متوسطه اول دخترانه و پسرانه شهرستان میاندوآب

تربیت دینی یعنی شناخت آموزه های دین، تبدیل این شناخت ها به باورهای قلبی و به کار بستن این باورها در رفتارهای فردی و اجتماعی. درنتیجه، افراد در فرایند تعلیم و تربیت دینی، به گونه ای تربیت می شوند که در گرایش هایشان نسبت به زندگی، اعمال و تصمیم هایشان و در برخورد با تمام امور، همواره حاکمیت ارزش های الهی را احساس کنند. در چنین نظامی علاوه بر ایجاد نظم ذهنی، دانش آموزان به گونه ای تربیت می شوند که دانش را صرفا برای ارضای کنجکاوی های فکری یا منافع دنیوی کسب نمی کنند، بلکه منطقی و متقی بار می آیند و فراهم آوردن موجبات رفاه مادی، معنوی و اخلاقی خانواده، ملت، خود و دیگران را وجههی همت خویش قرار می دهند. در این نوع از تربیت، هدف تنها کسب معرفت نیست، بلکه رشد و شکوفایی موزون همهی ابعاد وجودی انسان موردتوجه قرار دارد.اهمیت معلم در اسلام، بیانگر نقش و کاربرد او در جامعه است. اگر نقش معلم حیاتی نبود اسلام تا این حد به او بها نمی داد. در اسلام معلم از چنان ارزش و جایگاهی برخوردار است که خداوند در نخستین آیات نازل شده بر پیامبر (ص)، خودش را معلم معرفی می کند: «بخوان به نام پروردگارت که جهانیان را آفرید. انسان را از خون بسته سرشت، بخوان! و پروردگارت کریم ترین است، همان که آموخت با قلم، آموخت به انسان آنچه را که نمی دانست.»(علق، ۱ ۵).ارزش و جایگاه رفیع معلم اختصاص به اسلام ندارد. در گفته های غیرمسلمانان نیز نشانه هایی از مقام بلند معلم دیده می شود. ارسطو می گوید: «کسانی که کودکان را تربیت می کنند باید بیش از افرادی که آنان را بار می آورند مورداحترام قرار گیرند، زیرا اینان تنها به کودک زندگی می بخشند، درحالی که معلمان هنر بهتر زیستن را به او یاد می دهند».

کلیدواژه ها:

مفاهیم و باورهای دینی ، تربیت دینی ، معلم دینی ، آگاهی ، دانش آموزان ، متوسطه اول ، شهرستان میاندوآب