چگونه توانستم مشکل نارساخوانی یکی از دانش آموزان پایه سوم ابتدایی را بهبود ببخشم؟

نارساخوانی، نوعی نوعی اختلال در اشتباه کردن در واژه های شبیه به هم، حدس زدن واژه ها با در نظر گرفتن حروف ابتدا و انتهای واژه ها، آینه خوانی یا وارونه خوانی واژه ها، مشکلات شدید در هجی کردن واژه ها، بی میلی در یادگیری خواندن و دشواری در تشخیص جز از کل است. کودکان دارای نارساخوانی تمایل به خواندن ندارند، قادر نیستند برای خود یک دایره بینایی از واژگان ایجاد کنند، دامنه توجه آن ها کوتاه است، در تمرکز مشکل دارند، در مدرسه افت تحصیلی دارند، احساس نا امیدی، بی لیاقتی وکم جراتی می کنند، در خواندن شفاهی و کلامی تردید می کنند و گاهی دچار لکنت می شوند، به جای آنکه چشم هایشان را هنگام خواندن حرکت دهند، سرشان را تکان می دهند، کلمه به کلمه می خوانند، با صدای کشیده و لحن یکنواخت می خوانند، از توجه به معنای واژگان غافل اند، حافظه دیداری و شنیداری ضعیفی دارند و فاقد تمیز و تشخیص کافی شنیداری هستند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی، بررسی و بهبود مشکل نارساخوانی یکی از دانش آموزان پایه سوم ابتدایی انجام شده است. ابتدا برای مسئله نارساخوانی، پنج مرحله (توصیف، استنباط، بازنگری، قضاوت و مسئله یابی) نوشته شده است. سپس با مطالعه کتب و مقالات معتبر، خرده فعالیت ها و راهکارهایی برای بهبود مشکل نارساخوانی استخراج و در کلاس درس به اجرا درآمد و در نهایت گزارشی از فرایند اجرای کار به رشته تحریر در آمده است. بر اساس شواهد و نتایج به دست آمده؛ خرده فعالیت ها و راهکارها، نقش قابل توجهی در جهت بهبود مشکل نارساخوانی این دانش آموز ایفا کرده اند.

کلیدواژه ها:

نارساخوانی ، اقدام پژوهی ، اختلال ، دانشگاه فرهنگیان ، آموزش و پرورش