مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان با درمان شناختی رفتاری بر انگیزش تحصیلی، شیفتگی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی در دانش آموزان سیل زده مقطع متوسطه دارای علائم اختلال استرس پس از سانحه

در این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان، با درمان شناختی رفتاری بر انگیزش تحصیلی، شیفتگی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی در دانش آموزان سیل زده مقطع متوسطه دارای علائم اختلال PTSD بررسی شد. طرح پژوهش به روش نیمه آزمایشی گسترش یافته با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و مطالعه پیگیری می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ دبیرستان های مناطق باوی، کارون، حمیدیه و شاوور استان خوزستان بود. بعد از غربال گری اولیه و رضایت والدین و دانش آموزان ۶۰ نفر انتخاب شدند و به صورت کاملا تصادفی ۲۰ نفر در گروه مداخلات شناختی-رفتاری، ۲۰ نفر در گروه درمان مبتنی بر چشم انداز زمان و ۲۰ نفر در گروه کنترل گمارش شدند. از پرسشنامه های اختلال PTSD می سی سی پی، انگیزش تحصیلی، فرم کوتاه مقیاس شیفتگی مارتین و جکسون، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی استفاده شد. داده ها با نرم افزار ۲۴spss به روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد فرضیه های مربوط به اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان و درمان شناختی رفتاری بر انگیزش تحصیلی، شیفتگی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی تایید شدند، ولی فرضیه های مربوط به مقایسه اثربخشی این دو درمان بر متغیرهای وابسته تایید نشد. بنابراین اجرای درمان های مبتنی بر چشم انداز زمان، شناختی رفتاری برای متغیر های وابسته پژوهش و مشکلات تحصیلی دیگر دانش آموزان دختر و پسر در مقاطع تحصیلی مختلف توصیه می شود. در این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان، با درمان شناختی رفتاری بر انگیزش تحصیلی، شیفتگی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی در دانش آموزان سیل زده مقطع متوسطه دارای علائم اختلال PTSD بررسی شد. طرح پژوهش به روش نیمه آزمایشی گسترش یافته با پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و مطالعه پیگیری می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان متوسطه اول سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ دبیرستان های مناطق باوی، کارون، حمیدیه و شاوور استان خوزستان بود. بعد از غربال گری اولیه و رضایت والدین و دانش آموزان ۶۰ نفر انتخاب شدند و به صورت کاملا تصادفی ۲۰ نفر در گروه مداخلات شناختی-رفتاری، ۲۰ نفر در گروه درمان مبتنی بر چشم انداز زمان و ۲۰ نفر در گروه کنترل گمارش شدند. از پرسشنامه های اختلال PTSD می سی سی پی، انگیزش تحصیلی، فرم کوتاه مقیاس شیفتگی مارتین و جکسون، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی استفاده شد. داده ها با نرم افزار ۲۴spss به روش تحلیل کوواریانس چند متغیری و تک متغیری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد فرضیه های مربوط به اثربخشی درمان مبتنی بر چشم انداز زمان و درمان شناختی رفتاری بر انگیزش تحصیلی، شیفتگی تحصیلی، اهمال کاری تحصیلی و پایداری تحصیلی تایید شدند، ولی فرضیه های مربوط به مقایسه اثربخشی این دو درمان بر متغیرهای وابسته تایید نشد. بنابراین اجرای درمان های مبتنی بر چشم انداز زمان، شناختی رفتاری برای متغیر های وابسته پژوهش و مشکلات تحصیلی دیگر دانش آموزان دختر و پسر در مقاطع تحصیلی مختلف توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

انگیزش تحصیلی ، اهمال کاری تحصیلی ، پایداری تحصیلی ، درمان شناختی رفتاری ، درمان مبتنی بر چشم انداز زمان ، شیفتگی تحصیلی