شاخص شدت کربن (CII) و راه حل های عملی برای صنعت کشتیرانی

صنعت کشتیرانی، ستون فقرات تجارت جهانی، سهم عمده ای در انتشار گازهای گلخانه ای دارد. اصلاحات فنی (EEXI) و عملیاتی (CII) که تحت ساختار استراتژی اولیه IMO در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از کشتی ها توسعه یافته است، کشتی ها را ملزم می کند که بهره وری انرژی خود را در کوتاه مدت بهبود بخشند و در نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهند. توجه به روندهای توسعه ای و رویدادهای تاثیرگذار سیستم حمل و نقل دریایی جهان، یکی از شروط لازم تحقق توسعه دریامحور کشورها است. صنعت دریانوردی وکشتیرانی، بخش کلیدی اقتصاد جهانی و منبعی برای انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) است. از این رو سازمان بین المللی دریانوردی (IMO) اقداماتی را برای کاهش شدت کربن ناشی از حمل و نقل دریایی اتخاذ کرده است. بخشی از استراتژی IMO کاهش شدت کربن حمل و نقل کشتی ها تا سال 2030 به میزان 40% و تا سال 2050 تا 70% در مقایسه با سال 2008 است. ضمیمه 6 مارپول برای کشتی ها الزامات جدیدی را به منظور بهبود کارایی انرژی و شدت کربن عملیاتی آنها معرفی می کند (شاخص کارایی انرژی موجود کشتی (EEXI) و شاخص شدت کربن (CII)). EEXI یک معیار فنی است که کشتی ها را ملزم می کند حداقل سطح بهره وری انرژی را رعایت کنند. CII کشتی ها را ملزم می کند شدت کربن عملیاتی سالانه خود را کاهش دهند و عملکرد خود را گزارش کنند. در راستای تحقق این الزامات، شرکت ها و ناوگان های دریایی ملزم به انجام برخی تمهیدات بر روی شناورهای خود شده اند.در حالی که اصول CII به طور گسترده درک شده است، بسیار مهم است که ما بدانیم چگونه با این مقررات به طور موثر مطابقت کنیم. در این نوشتار بر ساده سازی CII و چارچوب نظارتی آن و همچنین بر اجرای راه حل های عملی مانند فناوری های کارآمد انرژی، اصلاح کشتی ها و استراتژی های عملیاتی برای برآورده کردن الزامات CII و در عین حال کاهش تاثیر بر محیط زیست تمرکز دارد.

کلیدواژه ها:

شاخص شدت کربن ، فناوریهای کارامد انرژی ، سوخت های جایگزین ، CII ، EETs