بررسی ارتباط روند زندگی و ویژگی های جمعیت شناختی با تاب آوری در سالمندان

باتوجه به افزایش جمعیت سالمندان، خصوصیات توام با سالمندی، شواهد متناقض از افزایش یا کاهش تاب آوری در سالمندان و لزوم بررسی تاثیر احتمالی روند زندگی گذشته بر زندگی فعلی این افراد، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه روند زندگی و ویژگی های جمعیت شناختی با تاب آوری در سالمندان اجرا شد. این پژوهش آمیخته ای از روش کیفی (ترسیم خطوط زندگی) و کمی (رگرسیون) است، جامعه آماری شامل کل سالمندان شهر تهران، روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و تعداد نمونه ۱۰۰ نفر انتخاب شد. از مصاحبه برای جمع آوری داده های جمعیت شناختی و روند زندگی، از تکنیک ترسیم گراف زندگی به منظور بررسی خطوط زندگی و برای بررسی تاب آوری نیز از پرسشنامه کانر و دیویدسون ۲۰۰۳ استفاده شد. برای بررسی روند زندگی از سه شاحص(R۲، ꞵ و میانگین تعابیر) استفاده شد که توانستند تغییرات تاب آوری را پیش بینی نمایند. همچنین ویژگی های جمعیت شناختی با تاب آوری در سالمندان رابطه معناداری را نشان دادند. بیشتر بودن مقدار میانگین تعابیر سالمندان تاب آور نشان می دهد که این گروه، علی رغم تجربه ی رویدادهای استرس زای تقریبا برابر و بعضا بیشتر از افراد بدون تاب آوری، روند زندگی خود را به طور معنی داری مثبت تر ارزیابی می کنند و رویدادهای استرس زا به میزان کمتری موجب فراخوانی تعابیر منفی در آنها می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، روند زندگی ، ویژگی های جمعیت شناختی ، سالمند.