بررسی جامع لپتوسپیروز

لپتوسپیروز یک بیماری مشترک میان انسان و حیوانات می باشد. عامل لپتوسپیروز باکتری گرم منفی لپتوسپیرا است . سویه های بیماری زای لپتوسپیرا در دماهای بالا فعالیت بیشتری دارند و لپتوسپیراهای ساپروفیتیک در دماهای پایین تر رشد می کنند. تماس مستقیم ویا غیرمستقیم انسانها با حیوانات عامل مهم انتقال این بیماری به انسانها است . لپتوسپیروز می تواند بر عملکرد ریوی ، کبدی و کلیوی انسان، سگ ها و سایر حیوانات موثر باشد. بزرگ شدن کبد، التهاب لوله گوارش و همچنین زردی در اکثر موارد ابتلا دیده می شود. در سگ های مبتلا به لپتوسپیروز، در تشخیص برخی اختلالات بالینی و تحت بالینی از تصویربرداری نیز استفاده می شود که بسته به سرووارواینکه بیماری حاد یا مزمن باشد متفاوت است . تشخیص به کمک تست آگلوتیناسیون نیز امکان پذیر اما دشوار است و سایر تست های موجود نیز نقش غربالگری دارند. تست Polymerase chain reaction (PCR) نیز برای شناسایی لپتوسپیرای بیماری زا برای سگ ها موجود است . اساسی ترین روشهای کنترل و پیشگیری لپتوسپیروز شامل کاهش جوندگان، واکسیناسیون، بهسازی محیط و آبها و رعایت بهداشت فردی می باشد، در گله ها و محیط های پرخطر، از داکسی سایکلین خوراکی برای پیشگیری از وقوع و همه گیری لپتوسپیروز استفاده می شود. واکسیناسیون باید با توجه به سویه ی غالب در منطقه مورد نظر انجام شود. درمان به کمک آنتی بیوتیک ها انجام می شود که غالبا پنی سیلین مطلوب ترین گزینه می باشد و همچنین در موارد حساسیت دارویی از تتراسایکلین استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

لپتوسپیروز ، لپتوسپیرا ، انسانها ، سگ ها ، واکسیناسیون ، آنتی بیوتیک ها