فراوانی آلودگی تخم توکسوکارا در خاک پارکهای شهر سنندج

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 104

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MVTCONF02_185

تاریخ نمایه سازی: 9 آذر 1403

چکیده مقاله:

توکسوکارا عامل بیماری زئونوز توکسوکاریازیس در انسان است شیوع جهانی دارد. تخم هایی که توسط میزبانهای نهایی دفع می شود توانایی آلوده ساختن میزبانهای متنوعی از جمله انسان را دارد. تخم های این انگل در شرایط محیطی مناسب برای مدت طولانی ، عفونت زا باقی می مانند. در توکسوکاریازیس انسانی ، کودکان کمتر از ۱۰ سال به دلیل عادت خاکخواری بیشتر در خطر ابتلا قرار دارند. معمولترین راه انتقال آلودگی بلع تخم موجود در خاکیا سبزیجات است . مطالعه حاضر با هدف بررسی مقطعی خاک پارکهای شهر سنندج به تخم توکسوکارا انجام شد. در طول فصل بهار سال ۱۴۰۳ تعداد ۱۲۵ نمونه خاک از ۸ پارک عمومی سنندج جمع آوری شدند. هر نمونه شامل ۲۰۰ گرم خاک بود و از عمق ۳-۵ سانتی متری خاک تهیه شد. سپس نمونه ها با استفاده از روش شناورسازی با ساکارز مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی پارکهای مورد بررسی آلوده گزارش شدند و از تعداد ۱۲۵ نمونه خاک جمع آوری شده تعداد ۶۰ نمونه (۴۸ درصد) از نظر آلودگی به تخم توکسوکارا مثبت بودند. نتایج این مطالعه نشان دهنده این مطلب است که خاک پارکهای عمومی شهر سنندج آلوده به تخم توکسوکارا است . این خاک آلوده می تواند بهعنوان یک منبع آلودگی برای انسان باشد. البته لازم است در این خصوص مطالعه بیشتری صورت گیرد. نتایج نشاندهنده ضرورت طراحی و اجرای برنامه های کنترل و پیشگیری با هدف ممانعت از آلودگی محیط فضاهای سبز عمومی مانند پارکها با مدفوع سگ ها است . همچنین آموزشهای عمومی جهت آشنایی با بیماری های انگلی مشترک منتقل شونده از خاک می تواند جهت پیشگیری از انتقال این آلودگی سودمند باشد.

کلیدواژه ها:

توکسوکارا ، بیماری های منتقل شونده از خاک ، بیماری های مشرک ، سنندج ، پارکهای عمومی

نویسندگان

سهیلا اخزری

دانشکده کشاورزی، دانشگاه سنندج، سنندج، ایران

مهسا شه بخش

دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ا یران