مروری بر بیماری لپتوسپیروز و اهمیت توجه به آن در استانهای شمالی ایران(گیلان، مازندران، گلستان)

لپتوسپیروزیس (تب شالیزار) یک بیماری زئونوز است که به وسیله گونه های متعدد باکتری های اسپیروکتی (فنری شکل ) ایجاد می شود. میزبانهای اصلی آن گاو، سگ ، موش قهوهای و خوک بوده و انتقال انسان به انسان به ندرت صورت می گیرد. لپتوسپیروز به وسیله ادرار حیوانات آلوده پخش شده و تا مدتها در آبوخاک باقی می ماند، مواردی هم از انتقال به وسیله بافت های حیوانات آلوده، جفت و گازگرفتگی گزارش شده است . علائم بیماری در انسان مشابه آنفولانزا بوده و م ی تواند به صورت عفونت خفیف تا شدید کلیه ، درگیری دستگاه تنفسی و یا به شکل هپاتوپاتی همراه با زردی بروز پیدا کرده و در مواردی منجر به مرگ گردد. در ایران بیماری اندم یک بوده و در مناطق مرطوب و آبوهوای گرمسیری به ویژه در فصول بهار و تابستان و در شالیزارهای برنج ش یوع بیشتری دارد. کشاورزان و شالی کاران جزء مشاغل پرخطر از لحاظ ابتلا به بیماری لپتوسپیروز هستند. در سالهای اخیر با افزایش موارد ابتلا در استانهای شمالی کشور مواجه بودیم که به دلیل عدم وجود آمار دقیق نمی توان نتیجه گیری درستی داشت . به همین دلیل اقدامات پیشگیرانه در استانهای شمال ی کشور (مازندران، گیلان و گلستان) حائز اهمیت است ؛ لذا توجه به اقدامات بهداشتی و پیشگیری از قبیل واکسیناسیون سگ ها و کنترل جمعیت حیوانات وحشی در مناطق کشاورزی و مستعد که مکان مناسبی برای لپتوسپیروز است ، ضرورت دارد؛ همچنین مطالعات آماری جامع و دقیق می تواند به این امر کمک کند.

کلیدواژه ها:

لپتوسپیروز ، گیلان ، مازندران ، گلستان ، ایران