اثرات محافظتی تائورین بر تغییرات بافتی ایجاد شده درکلیه موش سوری ناشی از تجویز طولانی مدت آکریلامید

امروزه مصرف غذاهای بسته بندی و فست فودها رواج یافته است . بسیاری از این غذاها حاوی آکریلامید می باشند که یک ترکیب بسیار فعالاست و در حین پخت در حرارتهای بالادر مواد غذایی غنی از کربوهیدرات و پروتئین به وجود می آید. آکریلامید با القای استرس اکسیداتیو تاثیرات سمی بر بافت های مختلف بدن می گذارد. تائورین از مشتقات اسیدآمینه سیستئین بوده و دارای نقش آنتی اکسیدانی و تاثیر در تنظیم سیستم ایمنی بدن می باشد. هدف از این مطالعه ، بررسی نقش محافظتی تائورین بر اثرات طولانی مدت آکریلامید درکلیه می باشد. در این مطالعه از ۴۰ قطعه موش سوری نر ۸-۶ هفته ای استفاده شد که به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل ml) ۲.۰) سرم فیزیولوژی ، گروه تیمار ( ۲,۰ (mlآکریلامید(mg/kg ۵۰)، گروههای تجربی به ترتیب ml) ۲.۰) آکریلامید(mg/kg ۵۰) ویک ساعت قبل از آن ml) ۲.۰) تائورین ( and ۷۵/ ۱۵۰)به مدت ۴۵ روز بصورت خوراکی دریافت کردند. در پایان کار بافت کلیه با رنگ آمیزی های هماتوکسیلین - ائوزین و پاس رنگ آمیزی شده و مورد بررسی قرار گرفت . در گروه آکریلامید نکروز توبولی و دژنرسانس آبکی در توبولهای پروگزیمال کلیوی و پرخونی و خونریزی در پارانشیم کلیه دیده شد. پس از درمان با تائورین ، کاهش قابل توجهی در تغییرات نکروتیک و دژنراتیو توبولها رخ داده و خونریزی و پرخونی در پارانشیم کلیه کاهش پیدا کرد. در مطالعه حاضر، نشان داده شد که تائورین اثرات سمی آکریلامید بر بافت کلیه را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

تائورین ، آکریلامید ، کلیه ، هیستولوژی ، موش سوری