نقش کاهش مجازات حبس در کاهش جرم و نظر حقوق بشرراجع به زندانیان

مجازات حبس یا زندان به عنوان یک مجازات مهم و پرکاربرد همواره نقشی اساسی را در سیستم کیفری کشورها خصوصا نظام جزایی ایران ایفا نموده است و آثار مختلفی را اعم از منفی و مثبت بر جای نهاده است. باید توجه داشت هدف از زندان و این مجازات تنها محروم کردن شخص از رابطه و تعامل با محیط اطراف خودش نیست بلکه هدفی والاتر از این یعنی اصلاح و تربیت فرد دنبال می شود. پس اقداماتی که در این زمینه صورت میگیرد باید متناسب با این هدف باشد و اگر با آن هیچ سنخیتی نداشته باشد باید حذف شود. از منظر حقوق جزا و علم جرم شناسی مرحله اجرای مجازات مهم ترین و حساس ترین مرحله بازسازی مجرم بازگرداندن وی به جامعه و پیشگیری از تکرار جرم در آینده است. از سویی بین اولین مرتبه زندانی شدن فرد و دفعات دیگر یادگیری شگردهای خاص ارتکاب مجدد جرم آشنایی با افراد جدید و فرار از مجازاتهای قانونی و چگونگی تاثیرات یاد شده رابطه وجود دارد و به عوامل گوناگونی از قبیل شرایط داخلی زندان امکانات و مدیریت زندان و متغیرهای فردی بستگی دارد. با شکل گیری تمایلات حقوق بشری و تاکید بر آزادی ها و حقوق افراد نظام کیفری به این علت که آزادی بنیادین افراد را خدشه دار می کند. به مخالفت برخواسته است. مجازات حبس در اعمال کنترل اجتماعی از جایگاه اهمی برخوردار است؛ البته از سوی دیگر اعمال مجازات حبس در اصلاح و بازپروری زندانیان و تاثیر گذاری کم آن در پیشگیری از تکرار جرم هزینه های گزاف برای دولت و مشکلات روحی و روانی موجود در آن پیش بینی برنامه های جایگزین حبس را بیش از پیش مورد توجه قرار داده است. حقوق بشر راجع به زندانیان همان حقوق بشر برای ابنای بشر، به غیر از حق آزادی بوده و زندان نبایستی نافی ارزشی بیش از آزادی باشد، زیرا حقوق جهانی بشر هیچ حد و مرزی به نام زندان نمی شناسد.

کلیدواژه ها:

زندان ، مجازات ، حبس ، اقدامات پیشگیرانه ، مجرم