رویکرد اسناد بین المللی و حقوق داخلی ج.ا.ایران بر فرزندآوری زوج های دارای معلولیت ژنیتکی

فرزندآوری حقی از حقوق زوجین است ؛ حق فرزندآوری زوجهای معلول که به واسطه دارا بودن ژنهای معیوب، احتمال ابتلا به نارسایی های مشابه برای فرزندانشان بالاست جامعه هدف تحلیل ما می باشد. به عبارتی ، با توجه به این که به لحاظ ژنتیکی به ویژه زمانی که پدر و مادر همزمان از نارسایی ژنتیکی خاصی رنج می برند احتمال ابتلای فرزندان آنها به نارسایی مشابه بیشتر است این پرسش مطرح می شود که آیا می توان آنها را از فرزندآوری طبیعی بازداشت ؟ صرف نظر از تمهیدات پزشکی از جمله انجام آزمایش های تشخیصی که می توان و البته بایست برای کاهش احتمال حدوث معلولیت مورد نظر به کار بست ؛ این نوشتار در مقام بررسی حقوقی و اخلاقی گزارههایی است که گاه از سوی سیاستمداران و متخصصان درباره ضرورت منع زوجهای معلول ژنتیکی از فرزندآوری شنیده می شود؛ به این منظور نخست اسناد حقوق بشری و سپس مقررات داخلی در خصوص حق فرزندآوری معلولان ژنتیکی بررسی شده و در ادامه استیفای این حق در فرض یادشده در بالا تحلیل حقوقی و اخلاقی می شود.

کلیدواژه ها:

زوجهای دارای معلولیت ژنتیکی ، آزادی باروری ، حقوق بشر ، حق فرزندآوری