ارزیابی کارآمدی امتیازات قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت برای کارمندان دولت

تحولات جمعیتی سالهای اخیر و کاهش نرخ فرزندآوری و نگرانی از سالخوردگی جمعیت ، مسئولان و برنامه ریزان کشور را بر آن داشته که در سیاست های جمعیتی تجدیدنظر نمایند. قانون »حمایت از خانواده و جوانی جمعیت « آخرین اراده قانونگذار در راستای سیاست های جمعیتی کشور است که برخلاف قوانین قبلی که عمدتا جنبه سیاسی و توصیه ای داشتند، برنامه های رفاهی و اجرایی متعددی را در راستای افزایش جمعیت پیش بینی نموده است . بخشی از مشوقهای پیش بینی شده ناظر به کارمندان دولت می باشد. پیش بینی امتیازاتی در خصوص جذب افراد متاهل و دارای فرزند، تسهیلات مرخصی و دورکاری و بازنشستگی برای زنان باردار و شیرده، افزایش کمک هزینه اولاد و حق عائله مندی، کسر تعهدات موضوع قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان از جمله مصادیق مهم این مشوقها هستند. با توجه به گذشت بیش از دو سال از تصویب و ابلاغ قانون مذکور و برخی آمارها و گزارشهای رسمی مبنی بر عدم تحقق منویات قانون مذکور در عمل و با توجه به فوریت امر، ارزیابی مجدد قانون ضروری است . با توجه به اینکه کارمندان دولت بخش قابل توجهی از جمعیت ایران را تشکیل می دهند و افزایش فرزندآوری در این قشر علاوه بر افزایش کمی جمعیت ، به لحاظ فرهنگی نیز می تواند در ارتقای کیفیت جمعیت موثر باشد، در پژوهش حاضر ضمن اشاره به مشوقهای پیش بینی شده در قانون جوانی جمعیت ، به تحلیل و ارزیابی کارآمدی امتیازات مرتبط با کارمندان دولت در این قانون پرداخته ایم . روش پژوهش به صورت تحلیلی و توصیفی است و با جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با مطالعه قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت و پژوهش ها و گزارشهای موجود صورت پذیرفته است . رفع برخی معایب و موانع و پیش بینی مشوقهای موثرتر و کارامدتر، پیشنهاد نگارنده در جهت کارامدی بیشتر قانون در پژوهش حاضر است .

کلیدواژه ها:

جمعیت ، مشوق استخدامی ، کارمند دولت ، زنان باردار و شیرده