اصول و روند طراحی معماری سالن های ورزشی

در طراحی سالنهای ورزشی نوع فعالیت ورزشی و کیفیت برگزاری آن تعیین کننده است. به گونه ای که زمین های ورزشی در داخل سالن ها در سه مقیاس مختلف بر اساس شرایط پیش بینی شده ،قابل طرح می باشد گروه اول : زمین های ورزشی مناسب مسابقات ملی و بین المللیگروه دوم : زمین های ورزشی مناسب مسابقات داخلی یا منطقه ای و استانیگروه سوم : زمین های ورزشی مناسب تمرین و بازیهای تفریحی در سطح محلاتعملکرد عمومی سالنهای ورزشی ،معمولا شامل گروههای فوق می شود به گونه ای که ضوابط گروه اول برای یک یا دو ورزش شاخص سالن و ضوابط گروههای دوم و سوم برای فعالیت های دیگر ورزشی در نظر گرفته می شود ،مگر سالنهای ورزشی تک منظوره که برای فعالیت ورزشی خاص طراحی و آماده می شود ،مانند سالنهای خاص تیر اندازی ،ورزش اسکواش و غیره که امکان بهره برداری برای دیگر ورزشها بسیار محدود می باشد. سالنهای ورزشی عمومی یا چند منظوره ،که متداول ترین سالنها است علاوه بر برگزاری فعالیت های مختلف ورزشی ،برای فعالیت های اجتماعی مانند سخنرانی و مراسم جشن نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرد.باید توجه داشت که اگر سالن ورزشی به صورت چند منظوره در نظر گرفته شود ،قابلیت های زیر باید تامین گردد قابلیت سازگاری : قابلیت سالن در پاسخ گویی به تعداد فعالیت های ورزشی که در نظر گرفته می شود قابلیت انطباق : قابلیت فیزیکی سالن برای مناسب ترین بهره برداری از آن در هر یک از فعالیت های ورزشی و غیر ورزشی پیش بینی شده در آن- قابلیت انعطاف : عدم مزاحمت تجهیزات و وسایل هر یک از فعالیت ها در برگزاری دیگر فعالیت های پیش بینی شده.جهت طراحی معماری سالن های ورزشی چند منظوره ، معمار میبایست از ضوابط طراحی معماری سالن های ورزشی چند منظوره آگاه باشد. سالن های ورزشی چند منظوره به فراخور نیاز و سطح مورد نظری که ممکن است وجود داشته باشند به مقیاس های گوناگونی برای هر نوع ورزش وجود دارند. از استادیوم های ورزشی چند صد هزار نفری گرفته تا سالنهای ورزشی محلی این طیف وسیع را در بر میگیرند. ورزشگاه ها ساختمانهای شگفت انگیزی هستند که توانسته اند بیش از هر نوع بنای دیگری در تاریخ به شکل گیری شهرها یاری رسانند. و حتی شهر یا کشوری که در آن وجود دارند را به شهرت برسانند.

کلیدواژه ها:

معماری ، سالن های ورزشی ، طراحی