بررسی مشکل کم رویی در دانش آموزان و شیوه های روانشناختی جهت درمان و بهبود آن

یکی از مسائل و معضلات موجود در ایجاد روابط عاطفی و بین فردی، که در سال های اخیر مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت، روان شناسان و مشاوران خانواده قرار گرفته است، پدیده کمرویی است. در گذشته پدیده کمرویی یک صفت پسندیده مرزی بود که معمولا آن را با صفت پسندیده ای چون شرم و حیا اشتباه می گرفتند.(افروز ، ۱۳۸۰)« کمرو بودن» نشانگر صفت فردی است که « به خاطر ترسویی، احتیاط کاری و بی اطمینانی نزدیک شدن به او مشکل است.» فرد کمرو « هشیارانه از مواجهه با افراد یا چیزهایی مشخص یا انجام کاری همراه آنان بیزار » است. « وجود بیزار است, به طور محسوسی ترسو است. »ممکن است فرد کمرو « کناره گیر یا بی اعتماد باشد.» یا از خمیر مایه ی دیگری باشد « شخصیتی پرسش انگیز ، بی اعتماد و مشکوک.» فرهنگ لغت و بستر کمرویی را به عنوان « ناراحت بودن در حضور دیگران» تعریف می کند.کمرویی یک ناتوانی و معلولیت فراگیر اجتماعی است. در هر جامعه درصد قابل توجهی از کودکان ، نوجوانان و بزرگسالان با این اختلال رفتاری و عامل بازنده رشد شخصیت اجتماعی مواجه هستند. در بسیار از مواقع کمرویی «اصلی ترین مانع شکوفایی قابلیتها ، خلاقیتها و ایفای مسئولیتهاست.» بنابراین نباید پدیده کمرویی به عنوان یکی از اساسی ترین آفات رشد متعادل در خانواده و جامعه اسلامی ، فراگیر شود.به طور کلی کمرویی یک توجه غیر عادی و مضطربانه به خویشتن در یک موقعیت اجتماعی است که در نتیجه آن فرد دچار نوعی تنش روانی عضلانی شده ، شرایط عاطفی و شناختی اش متاثر می گردد و زمینه بروز رفتارهای خام و ناسنجیده و واکنشهای نامناسب در وی فراهم می شود. به دیگر سخن پدیده کمرویی به یک مشکل روانی اجتماعی و آزاردهنده شخصی مربوط می شود که همواره به صورت یک ناتوانی یامعلولیت از مواجه شدن با دیگران.به نظرتان ویژگی افراد کمرو چیست؟چه عواملی در کمرو بودن افراد تاثیر دارد؟عامل اصلی کمرویی چیست؟در این مقاله سعی کردم تا به دنبال پاسخ این سوال ها باشم.

کلیدواژه ها:

خجالت ، کم رویی ، گوشه گیری ، بی اعتمادی ، ناتوانی