بررسی تاثیر تحرک علمی بین المللی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بر عملکرد پژوهشی و همکاری های علمی آنها

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحرک علمی بین المللی اعضای هیئت علمی دانشگاه تهران بر عملکرد پژوهشی و همکاری های علمی آنهاست. روش شناسی: این پژوهش از نوع کاربردی علم سنجی است که با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیل ارزیابانه انجام شده است. جامعه پژوهش شامل کل اعضای هیئت علمی از دانشگاه تهران است که در بازه ۱۳۸۸-۱۳۹۳ دست کم یک بار به فرصت مطالعاتی خارج از کشور رفته بودند. داده های جمعیت شناختی و فرصت های مطالعاتی از سامانه هوش سازمانی دانشگاه تهران و داده های مربوط به مقالات از پایگاه وب آوساینس استخراج شد.  یافته ها: یافته ها نشان دادند بین فرصت های مطالعاتی خارجی اعضای هیئت علمی و تعداد مقالات آنان همبستگی معناداری وجود ندارد، اما بین فرصت های مطالعاتی و تعداد استنادات مقالات و هم نویسندگی های بین المللی به ترتیب همبستگی اندک منفی و همبستگی معنادار مثبت وجود دارد. نگاشت های هم‎نویسندگی نیز نشان دادند که الگوی همکاری های علمی جامعه پژوهش از گروه های هم نویسندگی بیشتر و دارای اعضای کمتر در دوره قبل از آغاز فرصت مطالعاتی به گروه های هم نویسندگی کمتر و دارای اعضای بیشتر در دوره پس از آن تغییر کرده است. نتیجه گیری: فرصت مطالعاتی خارجی با وجود بی تاثیربودن بر تعداد مقالات و استنادات موجب افزایش میزان همکاری های علمی بین المللی، کاهش گروه های هم نویسندگی و بزرگ ترشدن آنها شده است.

کلیدواژه ها:

International scientific mobility ، Research performance ، Co-authorship ، Sabbatical