بررسی شبکه همکاری اعضای هیات علمی پژوهشگاه های فنی و مهندسی وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری در شهر تهران: بازه زمانی ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۵

هدف: هدف از این تحقیق بررسی شبکه ­همکاری اعضای هیات­ علمی پژوهشگاه­های فنی ­و­ مهندسی وزارت علوم، تحقیقات ­و ­فناوری در شهر تهران بین سالهای ۲۰۱۱-۲۰۱۵ می­باشد.روش شناسی: این پژوهش از نوع پژوهش های علم­سنجی است که با استفاده از روش تحلیل شبکه­های اجتماعی به انجام رسیده است.  جامعه آماری پژوهش شامل تولیدات علمی ۷ پژوهشگاه فنی و مهندسی وابسته به وزارت علوم تحقیقات و فناوری مستقر در شهر تهران است.یافته ها: پس از بررسی ۷ پژوهشگاه از منظر نویسندگان پر تولید، پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران در رتبه اول و پژوهشگاه مهندسی ژنتیک و زیست فناوری در رتبه دوم  قرار گرفتند. هم چنین ضریب همکاری در تولیدات­ علمی با همکاری ۳ نویسنده، تعداد بیشتری داشته­اند. بر اساس شاخص پیوستگی نشان داده شد که تنها ۲۶% پژوهشگران به نوعی با یکدیگر همکاری داشته­اند. در شبکه همکاری بین پژوهشگاه­ها، فعال­ترین پژوهشگاه، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی می­باشد. همچنین نشان داده شد که بیشترین تولیدات علمی با کشور ایالات متحده آمریکا بوده است.نتیجه گیری: حوزه موضوعی می­تواند یکی از عوامل تولیدات علمی بالای دو پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران  و پژوهشگاه مهندسی ژنتیک و زیست فناوری باشد.  نتیجه نشان داد که در تعاملات علمی، تمایل به کار گروهی در پژوهشگاه­های فنی و مهندسی شهر تهران  به شدت سست است. از جمله دلایل آن توجه صرف به مباحث بنیادی هر رشته و عدم توجه به حل مسائل و موضوعات بین­رشته­ای است. پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی دارای موقعیت ممتازی در بین پژوهشگاه­های دیگر است و قدرت و نفوذ بیشتری در شبکه دارد. ایالات متحده آمریکا در کانون توجه پژوهشگران جهت همکاری بوده است و این مساله می­تواند به­ دلیل موانع کمتر در این کشور باشد.

کلیدواژه ها:

همکاری علمی ، تحلیل شبکه اجتماعی ، پژوهشگاه های فنی و مهندسی ، وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری تهران