تاثیر جهت دهی توجه خودگفتاری آموزشی بر عملکرد حرکتی سرویس والیبال دختران نوجوان

هدف این پژوهش تاثیر جهت دهی توجه خودگفتاری آموزشی بر عملکرد حرکتی سرویس والیبال دختران نوجوان می باشد. روش اجرای این پژوهش نیمه تجربی و طرح آن شامل پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. شرکت کننده های این تحقیق ۶۰ نفر از دانش آموزان دختر شهرستان طارم (۹۸/۰ ±۵/۱۳ سال) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابتدا پرسشنامه اطلاعات فردی و رضایت نامه در اختیار داوطلبان قرار داده شد و سپس با توجه به اطلاعات پرسشنامه (عدم آشنایی با مهارت پایه والیبال سرویس) و پرسشنامه دست برتری ادینبورگ پیش آزمون سرویس والیبال ایفرد انجام شد. شرکت کنندگان بر اساس نمرات پیش آزمون به صورت همگن در ۳ گروه ۲۰ نفری خودگفتاری بیرونی، خودگفتاری درونی و کنترل قرار گرفتند. نتایج آزمون تحلیل واریانس مرکب نشان داد که گروه خودگفتاری بیرونی نسبت به گروه خودگفتاری درونی و کنترل، عملکرد بهتری داشتند. همچنین نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد که در مراحل پس آزمون و انتقال، در عملکرد سرویس والیبال به طور معناداری P<۰.۰۵ گروه خودگفتاری بیرونی نمرات بالاتری را نسبت به دو گروه دیگر کسب کرد. ولی بین دو گروه خودگفتاری درونی و کنترل در دو زمان پس آزمون و انتقال تفاوت معناداری P>۰.۰۵ مشاهده نشد. در یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که خودگفتاری، هم به تنهایی و هم در تعامل با توجه، می تواند برای بالا بردن سطح مهارت حرکتی مفید واقع شود. همچنین پژوهش حاضر از فرضیه عمل محدود شده و فرضیه پردازش آشکار حمایت کرده و نشان می دهد که تمرکز روی اثرات حرکت در محیط، عملکرد حرکتی را بهبود می بخشد.