عفونت های موضع عمل: طبقه بندی و روش های پیشگیری

زمینه و نوع مطالعه: مطالعه مروری عفونت های موضع عمل در جراحی

هدف: تعریف عفونت های موضع عمل و بیان روش های تشخیص، درمان و پیشگیری

روش کار: مطالعه مروری با استفاده از منابع مختلف منتشرشده در ارتباط با عفونت های موضع عمل

نتایج: عفونت های موضع عمل به عفونت هایی اطلاق می شود که در محل برش جراحی یا بافت های عمقی تر موضع عمل در یک فاصله زمانی مشخص بعد از جراحی ایجاد می شوند. این عفونت ها منجر به افزایش عوارض، تلفات، زمان بستری شدن در بیمارستان، نرخ بستری مجدد، مراقبت های بعد از ترخیص و هزینه های جراحی می شوند. آلودگی باکتریایی محل برش مهم ترین دلیل ایجاد این عفونت ها است. عفونت های موضع عمل بر اساس عمق و نوع بافت مبتلا به سه دسته عفونت های برشی سطحی، عفونت های برشی عمقی و عفونت های مربوط به اندام ها یا فضاهای داخلی بدن تقسیم بندی می شوند. عوامل مختلف مرتبط با بیمار و مرتبط با روش کار به عنوان عوامل خطر در بروز این نوع عفونت ها عمل می کنند. تشخیص عفونت های موضع عمل با توجه به سابقه بیمار و نتایج حاصل از معاینه بالینی، ارزیابی زخم جراحی و روش های آزمایشگاهی انجام می شود. مهم ترین بخش اقدامات درمانی شامل مدیریت زخم و استفاده از داروهای آنتی بیوتیک با توجه به نوع باکتری های ایجادکننده عفونت است. پیشگیری بهترین روش مقابله با این نوع عفونت ها محسوب می شود. روش های پیشگیری به سه دسته اقدامات قبل از عمل، حین عمل و بعد از عمل تقسیم بندی می شود. هدف از اقدامات پیشگیری کننده جلوگیری از آلودگی زخم جراحی و افزایش مقاومت بدن در مقابل عفونت است. انتخاب دقیق بیمار، رعایت کامل اصول آسپسی، تکنیک جراحی مناسب و مراقبت از بیمار و محل زخم در کنار استفاده از داروهای آنتی بیوتیک مهم ترین اقدامات پیشگیری کننده از این نوع عفونت ها است. در این مقاله طبقه بندی عفونت های موضع عمل، عوامل مسبب، عوامل خطر، تشخیص و درمان این عفونت ها و روش های پیشگیری از آن ها موردبررسی قرار می گیرد.

نتیجه گیری نهایی: پس از آشنایی با انواع مختلف عفونت های موضع عمل، روش های مختلف تشخیص، درمان و پیشگیری بیان شده و نتیجه گیری می شود که پیشگیری بهترین روش مقابله با عفونت های موضع عمل است.

کلیدواژه ها:

عفونت های موضع عمل ، آلودگی زخم ، عوامل خطر ، روش های پیشگیری