طراحی و ارزیابی باسکول برای وزن کشی جداگانه اندام حرکتی به منظور شناسایی گاوهای لنگ
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1403
چکیده مقاله:
زمینه و نوع مطالعه: لنگش مشکلی پرهزینه و گسترده بهداشتی و رفاهی در تولید انبوه شیر است و روش های خودکار قابل اعتماد برای تشخیص لنگش مورد نیاز است. لنگش ممکن است از طریق اندازه گیری نحوه توزیع وزن گاو ها در بین ۴ اندام تشخیص داده شود، که نیاز به درک چگونگی توزیع مجدد وزن در پاسخ به درد در یک یا چند اندام دارد.
هدف: این تحقیق با هدف ارزیابی وزن گیری روی هر یک از اندام های حرکتی در موارد لنگش و دام های سالم با طراحی و ساخت باسکولی برای وزن کشی هر اندام حرکتی به صورت جداگانه انجام پذیرفت.
روش کار: شصت و یک راس گاو غیرلنگ در یک گاوداری صنعتی انتخاب شدند و میانگین فاصله بین دواندام جلویی، دو اندام عقبی و همچنین اندام های جلویی و عقبی به منظور طراحی یک باسکول با چهار صفحه وزن کشی اندازه گیری شد. ابعاد هر صفحه ۱۰۰*۵۰ سانتی متر و با توان اندازه گیری حداقل ۱۰۰گرم و حداکثر ۴۵۰ کیلوگرم برای هر صفحه که وزن هر یک از چهار اندام حرکتی را جدا گانه محاسبه کرده و به صورت مجزا بر روی چهار صفحه نمایشگر نشان می دهد، طراحی شد. درمرحله دوم بعد از طراحی مطالعه در دو گروه ۲۵ راسی گاو های لنگ (مبتلا به جراحات انگشتی و اسکور حرکتی بالا) و غیر لنگ (بدون جراحات انگشتی و اسکورحرکتی پایین) برای ارزیابی توانایی دستگاه در تشخیص لنگش انجام گرفت. گزارش اطلاعات به شکل توصیفی و همچنین مقایسه گروه ها با بهره گیری از آزمون های Pair t-test و پراش یک طرفه (One way ANOVA) انجام شد و مقادیر P<۰.۰۵ به عنوان معنی دار شناخته شد.
نتایج: میزان وزن گیری بر روی اندام بیمار ۲۳/۲۱±۳۵/۱۲۷کیلوگرم و میزان وزن گیری روی اندام سالم مقابل اندام بیمار ۱۹/۱۲±۲۸/۱۹۶ کیلوگرم و همچنین میزان وزن گیری روی اندام سالم ضربدری اندام بیمار ۹۹/۱۱±۲۴/۱۹۳ کیلوگرم بود و این میزان در اندام سالم مقابل اندام بیمار۹۶/۱۵±۹۳/۱۹۸ کیلوگرم بود که نشانگر وزن گیری کمتر در اندام لنگ درمقایسه با سایر اندام ها بود. همچنین توزیع وزن بر روی اندام ها در دام های لنگ (اسکورحرکتی بالا) به شکل معنی داری متفاوت بود، حال آنکه این یافته در دامهای غیر لنگ (اسکور پایین حرکتی) تفاوت معنی داری نشان نداد.
نتیجه گیری: وزن گیری متفاوت برروی اندام های حرکتی می تواند مولفه ای برای تشخیص لنگش در نظر گرفته شود. این تفاوت توزیع وزن تکنیک مفیدی برای تشخیص لنگش ارائه می دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
دانشجو
دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شبستر، ایران