پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی براساس باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهر کرمانشاه است. روش پژوهش توصیفی – همبستگی است. جامعه آماری (۳۳۷۳ نفر) شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول شهرکرمانشاه بوده که در سال تحصیلی ۱۳۹۸-۱۳۹۹ تحصیل می کردند. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای ۳۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های خودکارآمدی تحصیلی مورگان-جینکز (۱۹۹۹)، انگیزشی هرمنس (۱۹۹۸)، راهبردهای خودتنظیمی زیمرمن و مارتینزپونز (۱۹۸۶) و عملکرد تحصیلی فام و تیلور (۱۹۹۹) استفاده شد. برای تحلیل داده ها نیز از ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین باورهای انگیزشی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان، رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰p= و ۵۶/۰= r). بین راهبردهای خودتنظیمی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان، رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰p= و ۴۹/۰= r). بین عملکرد تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی در دانش آموزان، رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (۰۰۰۱/۰p= و ۵۲/۰= r). رگرسیون پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان از روی متغیرهای باورهای انگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی معنی دار است (۰۰۰۱/۰>p و ۵۱/۱۴=F). بنابراین، می توان نتیجه گرفت که باورهای انگیزشی و مهارت های خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان قادر به پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، باورهای انگیزشی ، راهبردهای خودتنظیمی ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان دختر ، شهر کرمانشاه.