بررسی اثرات دست خوردگی نمونه بر روی خصوصیات مقاومتی خاک رسی

یکی از موضوعات چالش برانگیز در زمین شناسی مهندسی و ژئوتکنیک، تاثیر دست خوردگی نمونه های خاک در تعیین خصوصیات مختلف فیزیکی و مقاومتی می باشد. دست خوردگی در کلیه مراحل شامل حفاری گمانه، تهیه، ارسال و آماده سازی نمونه و انجام آزمایش در آزمایشگاه روی می دهد. درعمل تهیه نمونه دست نخورده ایده آل ممکن نمی باشد. بدلیل مشکلات تهیه نمونه های دست نخورده به ویژه در لایه های خاکی، در بیشتر مواقع آزمایش بر روی نمونه بازسازی شده انجام می گیرد. مطالعات متعددی در مورد روشهای ارزیابی دست خوردگی نمونه انجام گرفته است. هدف این تحقیق ارزیابی اثرات دست خوردگی بر روی خصوصیات مقاومتی خاکهای رسی براساس مطالعه موردی شهر تبریز می باشد. با انجام آزمایشات فشاری محصور نشده و برش مستقیم بر روی نمونه های دست نخورده و بازسازی شده، اثرات دست خوردگی و حساسیت نمونه ها بررسی شده است. به طورکلی مقاومت فشاری نمونه های بازسازی شده در اثر دست خوردگی حدود ۲۰ الی ۴۵ درصد کاهش می یابد. ضمن تعیین ضریب همبستگی اسپیرمن، تحلیل رگرسیون خطی و غیرخطی به منظور برآورد مقاومت فشاری نمونه دست نخورده انجام گردید. نسبت حساسیت بین ۱ الی ۲ بدست آمده و در رده با حساسیت کم قرار می گیرند. همبستگی بین نتایج مقاومت نمونه های دست نخورده و بازسازی شده درآزمایش برش مستقیم با انجام تحلیل رگرسیون مطالعه گردید. بر اساس این نتایج، چسبندگی نمونه های دست خورده به طور متوسط ۴/۱۲ درصد کاهش یافته ولی برای تغییرات زاویه اصطکاک داخلی رابطه معنی داری بدست نمی آید.

کلیدواژه ها:

خاک رسی ، نمونه بازسازی شده ، چسبندگی ، زاویه اصطکاک داخلی