اثربخشی «درمان گروهی وجودی» بر امید در بیماران مبتلا به پرفشاری خون

مقدمه: افزایش فشار خون در بزرگسالی با افول امید در بیماران مبتلا به پرفشاری خون همراه است و به نظر می رسد به کمک درمان گروهی وجودی می توان امید را در بیماران مبتلا به پرفشاری خون بهبود بخشید. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی "درمان گروهی وجودی" بر  امید در بیماران مبتلا به پرفشاری خون است.  روش کار: روش مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل بیماران مبتلا به بیماری پرفشاری خون مراجعه کننده به بیمارستان آتیه تهران در فصل پاییز و زمستان سال ۱۴۰۱ بودند. از میان آن ها ۳۰ تن به روش نمونه گیری هدفمند غیر تصادفی انتخاب و با گمارش تصادفی و به روش قرعه کشی در گروه مداخله و گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و "مقیاس امید اسنایدر" (Snyder Hope Scale) بود. روایی محتوای ابزارها به روش کیفی و پایایی به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفا کرونباخ اندازه گیری شد. پس از اجرای ۱۰ جلسه "درمان گروهی وجودی" برای گروه مداخله، داده ها در  نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۴ تحلیل شد. یافته ها: درمان گروهی وجودی بر زیر مقیاس های تفکر گذرگاه و تفکر عاملی (۰۰۱/۰=P) اثرگذار بود و اثر افزاینده داشت. اثر زمان موجب افزایش زیر مقیاس های تفکر گذرگاه و تفکر عاملی (۰۰۱/۰=P) نسبت به مرحله پیش آزمون شد. اثر متقابل زمان*گروه ها نسبت به گروه کنترل (۰۰۱/۰=P) بر زیر مقیاس های تفکر گذرگاه و تفکر عاملی اثرگذار بود. نتیجه گیری: "درمان گروهی وجودی" در افزایش امید در بیماران مبتلا به پرفشاری خون اثربخش بود. پیشنهاد می شود که جهت افزایش امید در بیماران مبتلا به پرفشاری خون، دوره های "درمان گروهی وجودی" برای این بیماران در کنار درمان های دارویی برگزار شود.

کلیدواژه ها:

Hope ، Hypertension ، Existential Therapy ، Semi-Experimental. ، امید ، پرفشاری خون ، درمان وجودی ، نیمه تجربی.