افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل با پالس های الکتریکی در رده سلولی سرطان ریه
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 26، شماره: 4
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 124
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-26-4_004
تاریخ نمایه سازی: 6 آذر 1403
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: با وجود پیشرفت های حاصل شده در حوزه های مختلف درمان سرطان ریه، جراحی همچنان به عنوان موثرترین روش درمان این نوع سرطان به همراه رادیوتراپی، با یا بدون شیمی درمانی شناخته می شود. مقاومت های دارویی، عوارض و انتخابی عمل نکردن روش های مذکور باعث شده است که محققان همواره دنبال روش های نوین و هدفمند درمان سرطان ریه باشند. از جمله روش های نوین درمان سرطان استفاده از ویروس های انکولیتیک می باشد. مطالعات مختلف ثابت کرده اند که ویروس بیماری نیوکاسل (NDV) دارای فعالیت انکولیتیک بوده که در سلول های توموری به دلیل عدم پاسخ مناسب ضد ویروسی آن ها تکثیر انتخابی دارد. هدف از مطالعه حاضر افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل با پالس های الکتریکی (EP) در رده سلولی سرطان ریه می باشد.روش ها: در این مطالعه بعد از کشت سلول های IC۵۰، A۵۴۹ ویروس بیماری نیوکاسل تعیین گردید. سپس میزان سمیت، زنده مانی، تولید گونه های فعال اکسیژن و آزاد سازی لاکتات دهیدروژناز در گروه های سرطانی تحت تیمار با ویروس بیماری نیوکاسل با یا بدون پالس های الکتریکی سنجیده شد.یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که درصد آپوپتوز (۷/۵۴±۶۹%)، تولید گونه های فعال اکسیژن (۰/۰۳۷±۲/۰۸ برابری) و آزاد سازی لاکتات دهیدروژناز (۲/۰۷±۷۳/۸۷%) در گروه تحت تیمار با ویروس بیماری نیوکاسل به همراه پالس های الکتریکی نسبت به سایر گروه های درمانی و گروه کنترل افزایش و همچنین میزان زنده مانی (۲/۷۰±۴۵/۸۰%) کاهش معناداری یافت.نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد پالس های الکتریکی موجب افزایش پتانسیل ضد سرطانی ویروس بیماری نیوکاسل در رده سلولی سرطان ریه می گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجید میرزائی ندوشن
مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، پژوهشکده فناوری های زیست پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
زینب شنکایی
مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
مهدیه فرزانه پور
مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، پژوهشکده فناوری های زیست پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
روح الله درستکار
مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، پژوهشکده فناوری های زیست پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران
هادی اسمعیلی گورچین قلعه
مرکز تحقیقات ویروس شناسی کاربردی، پژوهشکده فناوری های زیست پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج)، تهران، ایران