مراقبت و حمایت از بیماران کودک و نوجوان سرطانی دارای ناتوانی ذهنی

هدف: حمایت از افراد دارای ناتوانی ذهنی (ID) استرس زا است: در مورد اثر ترکیبی مراقبت از بیماران سرطانی با ناتوانی ذهنی اطلاعات کمی وجود دارد؛ اما انتظار می رود این موضوع به خصوص به چالش کشیده شده و در مورد آن بحث شود.روش: ۸۳ پرستار شاغل کودک و انکولوژی و زمینه های مرتبط (به عنوان مثال، مراقبت تسکینی) به کار گرفته شدند. درک مراقبت از بیماران دارای ناتوانی ذهنی یا بدون ناتوانی ذهنی همراه با اطلاعات بالقوه مخفی در مورد مشخصات جمعیت شناسی شرکت کنندگان و استرس درک شده مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: شرکت کنندگان در ارتباط با بیماران دارای ناتوانی ذهنی در مورد بیماری خود (F(۱,۸۲) ¼ ۵۹.۵۲, p < ۰.۰۰۱) احساس راحتی کمتری داشتند؛ برای برقراری ارتباط به همراه بیمار متکی بودند (F(۱,۸۲) ¼ ۲۶.۲۹, p < ۰.۰۰۱) و در شناسایی و برآورده کردن نیازهای بیمار اعتماد به نفس کمتری داشتند (F(۱,۸۲) ¼ ۴۲.۰۳, p < ۰.۰۰۱). شرکت کنندگان همچنین معتقد بودند که مراقبت از این گروه از بیماران، در مقایسه با بیماران بدون ناتوانی ذهنی استرس بیشتری را ایجاد می کند (F(۱,۸۱) ¼ ۳۱.۵۹۲, p < ۰.۰۰۱). تجربه ی قبلی کار بر روی گروه بیماران سرطانی با ناتوانی ذهنی به نظر می رسد برخی از نگرانی ها را در مورد ارائه ی مراقبت از این جمعیت کاهش دهد.نتیجه گیری: مراقبت از بیماران سرطانی دارای ناتوانی ذهنی ممکن است این نقش دشوار را سخت تر کند. از طریق مبادله ی آموزش و دانش، افزایش اعتماد به نفس پرستار انکولوژی در برقراری ارتباط با این بیماران، می توان موجب بهبود ارائه ی مراقبت مناسب و مثبت از این گروه از بیماران شد.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، ناتوانی های ذهنی ، سرطان ، استرس ، دانش ، ارتباط