آموزش احکام و موضوع های اخلاقی و دینی و تاسیس ارتباط معنوی و تربیتی قوی تر بین دانش آموزان تمامی مقاطع تحصیلی

مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی اموزش احکام و موضوعهای اخلاقی ودینی وتاسیس ارتباط معنوی وتربیتی قوی تر بین دانش اموزان تمامی مقاطع تحصیل میباشد. بی تردید آموخته های ما با باورها و اعتقادات و در نتیجه ایمان قلبی ما ارتباط نزدیکی دارد اما این ارتباط از ابتدا تا انتها ، یک رابطه قطعی و ضروری نیست زیرا بسیارند انسانهایی که دانش فراوان دارند و در خصوص نکته ای به باور اعتقادی نیز رسیده اند ، ولی ایمان و در نتیجه عمل متناسب با آن را ندارند تعلم و تربیت اساسا از مقوله یادگیری است ، بدین معنا که یک فرایند تربیتی ، صرفا از مسیر ایجاد دانش و مهارت و نیز ایجاد نگرشهای مثبت، در بر گیرنده تغییر رفتار بالفعل یا حتی بالقوه کند. اما این تغییر رفتار ضرورتا به معنای عمل بر مبنای ایمان نیست، بلکه صرفا میتوان آن را در ایجاد ، تقویت یا ایجاد تغییر جهت ایمان و در نتیجه عمل آدمی موثر دانست . یادگیری دینی همان نگرش همراه با معرفت و شناخت است که ایمان و عمل دینی را در یک فرآیند درونی و نه ضرور تا آموزشی ، تقویت می کند ایمان و عمل شاخصه اصلی دین داری آدمی است . در دنیای کنونی توسعه و ایجاد مدارس به مفهوم امروزی، گسترش سریع فناوری و ارتباطات ، صنعتی شدن جوامع و نیازهای متنوع عصر انفجار دانش ، دایره تاثیر گذاری عوامل مختلف بر افکار و اندیشههای دانش آموزان را گسترده تر از گذشته کرده است هدف از آموزش دینی تنها افزایش معلومات دینی دانش آموزان نیست، بلکه هدف اصلی ، پرورش ایمان ونیل به تربیت دینی والهی است. به عبارت دیگر ، هدف اصلی " دین آموزی نیست بلکه " تدین " است .. آنچه مسلم است این است که هنوز مدارس ما به عنوان اصلی ترین کانونهای تربیتی مورد توجه و برنامه ریزی دقیق و صریح قرار نگرفته است . اگر نظام آموزش و پرورش ما بخواهد از مسیر آموزش های صرف به سمت تربیت دینی اخلاقی و اجتماعی حرکت کند، لازم است بسیاری از اهداف و روشها را تغییر دهد.

کلیدواژه ها:

اموزش احکام .راهکار تقویت آموزههای دینی ، دانش آموزان