تاثیر تمرینات ریتمیک بر تبحر حرکتی، رشد اجتماعی و عزت نفس کودکان ایرانی و ترکیه ای دارای اختلال هماهنگی رشدی: مقایسه بین فرهنگی

هدف تحقیق حاضر مطالعه بین فرهنگی برای بررسی اثر ۱۶ جلسه تمرینات ریتمیک بر تبحر حرکتی، رشد اجتماعی و عزت نفس کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی ایران و ترکیه بود. جامعه آماری این تحقیق از میان کودکان ۸ تا ۱۰ ساله در دسترس بود که دارای اختلال هماهنگی رشدی بوده و طی سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ در مدارس شهر تهران (منطقه ۵) و در شهر استانبول مشغول به تحصیل بودند. از میان جامعه آماری مذکور تعداد ۴۰ نفر انتخاب و به روش تصادفی در چهار گروه ۱۰ نفره (دو گروه در شهر تهران و دو گروه در شهر استانبول) تقسیم و به تمرینات ریتمیک پرداختند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه۲۳ و توسط آزمون تحلیل واریانس سه راهه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که انجام تمرینات ریتمیک بر تبحرحرکتی، رشد اجتماعی و عزت نفس این کودکان معنادار بوده است بنابراین نتیجه میگیریم که انجام تمرینات ریتمیک بر پایه مهارتهای پایه میتواند به عنوان یک روش تمرینی موثر، پویا و با جذابیت لازم برای ایجاد انگیزه و رغبت در کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی به کار گرفته شود و این نوع تمرینات توانسته است تاثیرات مثبت بیشتری بر بهبود مهارت های اجتماعی، عزت نفس و تبحر حرکتی کودکان دارای اختلال هماهنگی رشدی داشته باشد. همچنین بر اساس یافته های این تحقیق مشخص شد که تفاوت فرهنگی و نوع موسیقی عاملی تاثیرگذار بر عوامل مورد بررسی در این تحقیق نبود.

کلیدواژه ها:

اختلال هماهنگی رشدی ، حرکات ریتمیک ، تبحر حرکتی ، رشد اجتماعی ، عزت نفس ،