اثربخشی آموزش شادکامی بر بهزیستی روانشناختی و رضایت از زندگی

هدف این پژوهش سنجش اثربخشی آموزش شادکامی بر بهزیستی روانشناختی و رضایت از زندگی بیمارانهمودیالیز بود. این پژوهش از نوع پژوهش نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون پس آزمون بود. جامعه آماری -پژوهش شامل بیماران همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان تخصصی کلیه و قلب در سال ۱۴۰۲ بودند. بدینمنظور تعداد ۳۰ نفر از بیماران به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش شاملپرسشنامه بهزیستی روانشناختی (ریف، ۱۹۸۹) و رضایت از زندگی (دینر و همکاران، ۱۹۸۵) بود. قبل از انجاممداخلات پیش آزمون برای هر دو گروه اجرا شد، سپس جلسات آموزش شادکامی، به مدت ۶ جلسه ۶۰ دقیقه ایبرای گروه آزمایش اجرا گردید. بعد از اتمام جلسات، پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد نتایج حاصل ازتحلیل کواریانس نشان داد آموزش شادکامی بر مولفه های بهزیستی روانشناختی، رضایت از زندگی بیمارانهمودیالیز موثر بود (p<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

شادکامی ، بهزیستی روانشناختی ، رضایت از زندگی ، بیماران همودیالیز