نقش و جایگاه تربیت دینی و تاثیر آن بر سبک زندگی اسلامی

هدف از مطالعه حاضر، تبیین رابطه تربیت دینی و سبک زندگی در جامعه اسلامی است. بخشی از سبک زندگی مردم، الگوهای دینداری است بایستی اذعان داشت که برای رسیدن به فرهنگ اسلامی و سبک زندگی دینی ابتدا باید ضعف های موجود در این زمینه شناسایی و علت شناسی شوند. همانطور که در قرآن کریم بر خردورزی برای تعالی روحی تاکید شده است در جامعه اسلامی هم خردورزی و تفکر عمیق منجر به شناخت راه های کمک به اصلاح عیوب و نواقص اجتماع و تبدیل آن به یک جامعه ایده آل اسلام می شود. البته خردورزی تنها وظیفه نخبگان و مسئولان نیست بلکه باید به عنوان یک فرهنگ در بین همه مردم جابیفتد تا خودشان فکر کنند و به نتیجه برسند که در کشور اسلامی ایران باید براساس چه آداب و رسوم و فرهنگی زندگی کرد. از سوی دیگر، اگر سبک زندگی جزئی از فرهنگ جامعه است، باید بدانیم که ما هیچ فرهنگ ثابت و غیرقابل تغییری نداریم؛ مگر فرهنگ های مرده و یا فرهنگ های بسته و مربوط به اقوام و گروه های گذشته و از بین رفته. تغییر و تحول داشتن، جزئی از فرهنگ است و هر فرهنگ زنده و پویایی تغییر و تحول می یابد. تربیت صحیح مبتنی بر فطرت، سبک زندگی مطلوب و حیات طیبه جاوید که همان سبک زندگی اسلامی است را می سازد و تربیت غلط مبتنی برعوامل فرهنگی تحمیلی، سراب اجتماعی و بیگانه از هدایت های انبیاء، سبک زندگی خاصی را می آفریند که اضطراب ها و احساس پوچی را در زندگی پیامد آن است. تربیت اسلامی، فراهم سازی منظم و عمدی زمینه ساز رشد و شکوفایی هدفمند توانمندی های فطری و استعدادهای آدمی در زمینه های گوناگون بدنی، زیستی، اخلاقی، اجتماعی، عاطفی، سیاسی و اقتصادی است.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت دینی ، سبک زندگی