اثر بخشی درمان گروهی شناختی – رفتاری بر کاهش پرخاشگری، افزایش مسئولیت پذیری و تاب آوری در دانش آموزان دختر

هدف از این پژوهش تاثیر درمان شناختی_رفتاری بر کاهش پرخاشگری، افزایش مسئولیت پذیری و تاب آوری نوجوانان دختر می-باشد،گروه نمونه این پژوهش ۳۰ نفر از دانش آموزان شهر اصفهان بوده که از طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب گردیدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا هر دو گروه به وسیله مقیاس عمومی پرخاشگری آرلوند اچ باس و پری (۱۹۹۲)، مقیاس مسئولیت پذیری کالیفرنیا (هاریسون گاف، ۱۹۵۱) و مقیاس تاب آوری کانرو دیویدسون (۲۰۰۳) تحت پیش آزمون قرار گرفتند، پس از آن گروه آزمایش طی ۱۲ جلسه آموزش مداخلات شناختی_رفتاری قرار گرفتند و پس از آن مجددا از دو گروه به وسیله ابزار پژوهش پس آزمون گرفته شد و سپس نتایج بدست آمده توسط آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که درمان گروهی شناختی_رفتاری موجب تغییر در نمرات متغیرها در دانش آموزان دختر می شود و نمرات پس آزمون نشان داد که میانگین نمرات پرخاشگری در گروه آزمایشی کاهش و نمرات متغیرهای مسئولیت پذیری و تاب آوری افزایش یافته است. همچنین مقدار اثرگذاری درمان گروهی شناختی-رفتاری برای متغیر مسئولیت پذیری ۷۹/۸ درصد، تاب آوری ۸۲/۶ درصد، پرخاشگری کلامی ۴۳/۴ درصد، پرخاشگری جسمانی ۵۳/۷ درصد و پرخاشگری ۶۴/۴ درصد می باشد در نهایت مشخص گردید که درمان شناختی_رفتاری باعث کاهش پرخاشگری و افزایش مسئولیت پذیری و تاب آوری در دانش آموزان دختر گردیده است.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، تاب آوری ، درمان شناختی – رفتاری ، مسئولیت پذیری