اهمیت ارتباط میان خانواده و مدرسه در تعلیم و تربیت نوجوانان

کودک در سن هفت سالگی می گذارد به سازمانی به نام مدرسه سپرده می شود تا آموزش ببیند و تربیت شود و گروهی به عنوان مربی و معلم دست به کار تعلیم و تربیت او می شوند. درست است که کودک به مدرسه رفته و مستقیما تحت تاثیر معلمان و مربیان قرار می گیرد ولی قسمت زیادی از وقت او در منزل سپری می شود. بنابراین مدرسه کل مسئولیت آموزشی و تربیتی را در تمام سطوح به عهده ندارد و نباید بار سنگین تعلیم و تربیت را فقط به دوش مدرسه گذاشت؛ بلکه باید معتقد بود که خانواده و دیگر واحدهای اجتماعی در تربیت نسل جدید نقش ومسئولیت خطیری دارند. لذا خانه و مدرسه باید در این راه باهم مشارکت و همکاری مستقیم داشته باشند تا بتوان به تاثیرات تربیتی آنها بر روی نوجوان امید وار بود. در حقیقت والدین باید در مدرسه به عنوان ولی حضور پیدا کنند نه به عنوان فردی که در یک جای خاص مسئولیت دارد. اگر پدر یا مادر دانش آموز در وزارتخانه یا سازمانی، مسئولیت اجرایی سطح بالایی دارد و در آنجا به عنوان رئیس ایفای نقش می کند و به تناسب مسئولیت، گاهی امر و نهی می نماید، نباید با همان شاکله و با همان انتظارات و تصورات وارد مدرسه شود. بنابراین ارتباط میان خانواده و مدرسه می تواند تاثیرات به سزایی در زمینه تعلیم و تربیت نوجوانان بر جای گذارد. به همین منظور، این پژوهش بر آن است به بررسی اهمیت ارتباط میان خانواده و مدرسه در تعلیم و تربیت نوجوانان بپردازد.

کلیدواژه ها:

خانواده ، مدرسه ، نوجوانان ، تعلیم و تربیت