مروری بر بررسی اخلاق والدین در پرخاشگری کودکان

طبق تعریف بورک، پرخاشگری رفتاری است که باعث صدمه زدن به دیگران می شود. پرخاشگری، در بین واکنش های هیجانی، به علت پیامدهای فردی و اجتماعی اش توجه بسیاری از روان شناسان و جامعه شناسان را به خود جلب کرده است( هدایتی، ۱۳۹۰). در این بین امروزه، در اکثر جوامع، پرخاشگری در کودکان به مقدار زیادی افزایش یافته است. بعضی از کودکان در کسب مهارت های نظارت بر هیجانات و رفتار موفق نبوده و این عدم موفقیت باعث می شود که، کودکان سطوحی از پرخاشگری را در روابط میان فردی بروز دهند( هدایتی، ۱۳۹۰). در اوایل سال های پیش دبستانی، دو نوع پرخاشگری پدیدار می شود، که شامل: پرخاشگری خشمگینانه و پرخاشگری وسیله ای می باشد( یعقوبی و همکاران، ۱۳۹۰). از آن جایی که، خانواده محل رشد شخصیت کودکان است، می توان گفت، یکی از عواملی که در پرخاشگر شدن کودکان اثر می گذارد، محیط خانواده است. از میان عوامل خانوادگی، استرس والدین و پذیرش اجتماعی در پرخاشگری اثر مستقیم دارند که اثر استرس والدین بر پرخاشگری مثبت و اثر پذیرش اجتماعی بر پرخاشگری منفی است( شایق و همکاران، ۱۴۰۰). در مقاله حاضر، از روش مروری استفاده شده و چندین مطالعه مرتبط با عنوان مقاله مطالعه و بررسی شده است. در نهایت، به این نتیجه رسیدیم که پرخاشگری کودکان می تواند متاثر از رفتار والدین آن ها باشد. به عنوان مثال: یکی از اختلالات رایج در میان کودکان، پرخاشگری ناشی از طلاق والدین آن ها است( یعقوبی و همکاران، ۱۳۹۰). همچنین، برای کاهش پرخاشگری در کودکان راهکارهایی وجود دارد، از جمله: استفاده از برنامه های پیشگیرانه در دوران کودکی که، باعث مهار رفتارهای منفی در کودکان می شود.

کلیدواژه ها:

اخلاق والدین ، پرخاشگری ، کودکان