اثربخشی مداخله مبتنی بر سرمایه های روانشناختی بر خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش بینی بیماران ضایعه نخاعی

بیماران ضایعه نخاعی در کنار آسیب ها و دردهای جسمی ناشی از ضایعه، دچار آسیب های روانی نیز خواهند شد که سازگار شدن با این آسیب ها به تلاش های بیشتری در مقایسه با آسیب های جسمانی نیاز دارند. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مداخله مبتنی بر سرمایه های روانشناختی بر خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش بینی بیماران ضایعه نخاعی شهر اصفهان انجام شد. این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور از بین کلیه بیماران ضایعه نخاعی شهر اصفهان، ۳۴ نفر از بیماران خیریه حانا به صورت نمونه گیری هدفمند و به صورت طرح تصادفی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل جایگزین شدند(هر گروه ۱۷ نفر). آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه سرمایه های روانشناختی مک گی و همکاران(۲۰۱۱) پاسخ دادند. آزمودنی های گروه آزمایش طی ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت مداخله مبتنی بر سرمایه های روانشناختی قرار گرفتند؛ اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد مداخله مبتنی بر سرمایه های روانشناختی در بهبود سرمایه های روانشناختی و مولفه های خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش بینی بیماران ضایعه نخاعی موثر بود. لذا مداخله مبتنی بر سرمایه های روانشناختی می تواند به عنوان مداخله ای کارآمد جهت بهبود و ارتقاء نیرومندی های خودکارآمدی، امید، تاب آوری و خوش بینی بیماران ضایعه نخاعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، امید ، تاب آوری ، خوش بینی ، ضایعه نخاعی