بررسی علل و عوامل موثر در پدیده خودکشی در شهرستان ممسنی در سال های ۱۳۹۵-۱۳۹۹

بر اساس تعریف مورد توافق جهانی،خودکشی تنها راه و آخرین راه برای از بین بردن خود آگاهی فرد در مورد خود است.اصطلاح خودکشی تنها زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که اولا: شخص اگاهانه اقدام کرده باشد و ثانیا: منجر به از دست رفتن خود گردد و در صورتی که منجر به از دست رفتن خود نگردد از اصطلاح "اقدام به خودکشی"یا"خودکشی نافرجام"استفاده می شود. روش به کار گرفته شده در این پژوهش روش اسنادی یا تحلیل ثانویه است. روش نمونه گیری به شیوه در دسترس می باشد. و تعداد نمونه بعد از بررسی پرونده های خودکشی های منجر به فوت در پزشکی قانونی شهرستان ممسنی در سال ۱۳۹۵-۱۳۹۹ تعیین خواهد شد. در این پژوهش با توجه به این که داده ای اولیه در آرشیو دفاتر بایگانی موجود بود ابتدا این اطلاعات پس از مراحلی آماده سازی شده و به نرم افزار سیستم Excell منتقل شد و آمارها توصیف شد. یافته های تحقیق نشان می دهد که میزان خودکشی منجر به فوت در سال ۹۷ با ۳۰ درصد نسبت به سال ۹۶ (۲۴ درصد) و سال ۹۵ (۱۲ درصد) رشد داشته است.که در سال ۹۸ و ۹۹ با کاهش ۴ درصدی و ۶ درصدی نسبت به سال ۹۷ روبرو می شویم و لی نسبت به سال مبدا(۹۵) روندی افزابشی داشته اند و در مجموع روند خودکشی منجر به فوت شکل منحنی دارد که بالاترین میزان مربوط به سال ۹۷ می باشد. آمار اقدام به خودکشی در میان مردان در شهرستان ممسنی بیشتر است.

کلیدواژه ها:

خودکشی ، خودکشی منجر به فوت ، ابزار خودکشی ، ویژگی های دموگرافیک