آلاینده های آبی میکروپلاستیک ها و روش های حذف آن ها با انواع جاذب ها

میکروپلاستیک ها (MPs) به عنوان آلاینده های نوظهور، در چند دهه اخیر توجه محیط زیست دانان، سیاستمداران و جامعه علمی را به خود جلب کرده اند. برای مقابله با گسترش میکروپلاستیک ها در محیط، ضروری است که تکنیک ها و مواد مختلفی برای حذف آنها توسعه یابد که موثر، مقیاس پذیر و سازگار با محیط زیست باشند. با این حال، مطالعات مروری اندکی به طور سیستماتیک به بررسی حذف میکروپلاستیک ها با استفاده از جذب یا بحث عمیق در مورد جاذب های مختلف پرداخته اند. جذب یک فناوری کم هزینه و موثر برای تصفیه آب های آلوده است. اخیرا بسیاری از محققان مطالعاتی در مورد حذف میکروپلاستیک ها با استفاده از مواد جاذب متنوعی مانند بیوچار، کربن فعال، اسفنج ها، نانو لوله های کربنی، اکسیدهای لایه ای فلزی، شبکه های فلزی- آلی (MOFs) و زئولیت ها انجام داده اند. هر جاذب دارای مزایا و معایب خاص خود است. برای غلبه بر معایب آن ها، محققان به طراحی و توسعه جاذب های هیبریدی برای حذف میکروپلاستیک ها پرداخته اند. این مطالعه مروری، بینش هایی درباره این جاذب های منفرد ارائه می دهد و همچنین به بحث درباره جاذب های هیبریدی برای حذف میکروپلاستیک ها می پردازد. در نهایت، این مطالعه به بررسی امکانات آینده و راه های دستیابی به پاک سازی موثرتر، مقیاس پذیرتر و دوستدار محیط زیست می پردازد. به طور کلی، این مطالعه فاصله بین حذف معاصر میکروپلاستیک ها با استفاده از تکنیک های جذب و توسعه جاذب ها را پر می کند.

کلیدواژه ها:

میکروپلاستیک ها ، آلاینده های آبی ، جذب ، جاذب ها ، تصفیه آب